Sinds vorige week zijn wij trotse eigenaar van een nieuwe sleutel! En bijbehorend nieuwbouwhuis. Alles is prima door de inspectie gekomen, maar nu begint voor ons het grote werk. De kinderen wezen ons er fijntjes op dat een nieuwbouwhuis in Amerika toch eigenlijk een stukje beter geregeld is, want toen ze voor het eerste ons nieuwe huis binnen kwamen was het toch wel even kaal: betonnen vloeren en muren waar nog geen likje verf op zit, geen oprit, alleen maar twee rijen tegels, een hoop zand en nul plantjes in de tuin. Badkamers zagen er mooi uit, erg leuk dat je alvast naar de WC kan, maar keuken zit er ook nog niet in. ‘s Lands wijs ‘s lands eer, dit is ons derde nieuwbouw huis, twee keer Nederlandse kale oplevering en dan 1 keer de luxe Amerikaanse die zelfs al met wasmachine en droger komt. Ach, een mens moet toch wat te doen hebben en als je meteen kunt verhuizen is het ook zo saai.

Maar alles staat redelijk op de rit, we hebben natuurlijk al vanaf begin december kunnen plannen: volgende week komen ze muren mooi maken en boven de vloeren leggen, over drie weken beneden en daarna komt de keuken erin. Offertes voor een oprit zijn opgevraagd, evenals de verhuizer voor eind Mei. Verhuisbericht volgt nog alsook de datum voor onze housewarming.

Ikzelf was niet bij de oplevering en kon dus pas in het weekend naar het huis om te kijken, gelukkig kon Bart het met een machtiging van mij voor alles tekenen want ik ging voor het eerst sinds 2014 weer naar Singapore. Een weekje lekker warm in de 30 graden was ook geen straf. Goed, overdag moet je wel hard werken, maar van zo’n workshop met het zuid-oost-azie team krijg je eigenlijk alleen maar meer energie en ‘s avonds lekker uit eten, zwembad bij het hotel om ‘s ochtends voor het ontbijt even te zwemmen, wat wil een mens nog meer!? Op vrijdagmiddag had ik nog een paar uurtjes over voor wat sightseeing: in 34 graden in je lange broek rondlopen is geen pretje, maar een lekker koude cola op het dakterras op de 57e verdieping drinken maakt veel goed. Alle bekende sites langs geweest, totaal 10km gelopen (!), veel foto’s al op Facebook gezet, maar ik weet dat er ook nog genoeg mensen bestaan zonder facebook account, dus hieronder nog een kleine impressie (een albumpje maken is met een iPhone 7 even niet zo makkelijk meer, dus beetje chaos). Nu weer terug naar de kou, hopelijk is vader winter hierna wel even uitgeraasd, want heb het nu wel gehad met die koude Oostenwind, heel erg slecht voor mijn trainingsschema!

Deze voorjaarsvakantie sloeg dat ook op twee keer twee, want Bart en ik waren een week alleen en Eniek en Stijn ook. Voor ons enerverender om onze beide kids naar Oostenrijk te laten gaan (loslaten heet dat), voor de kids vooral een week van met blauwe luchten over witte pistes zoeven. Voor beide partijen zorgen warm te blijven, in Nederland leek het wel Siberie (aldus de kranten), maar in Oostenrijk lagen de temperaturen nog een graadje of tien lager. Zelfs zo laag dat de teenwarmers niet eens meer echt warm werden, aldus Eniek.

Op vrijdag na school brachten wij de beide kids met grote tassen vol skihelmen, -broek, -sokken, -bril, -sjaaltjes en nog meer naar school, alwaar een luxy touringcar klaar stond om hen in 16 uur naar Oostenrijk te rijden. Onderweg vaak stoppen voor de buschauffeur z’n rust en weinig slapen, maar dat mocht de pret niet drukken en nog voor de lunch stonden ze zaterdag al op de piste. Stijn op ski’s en Eniek op snowboard, als enige boarder samen met een van de gymleraren van school in de advanced groep, want ons meisje kwam er eindelijk achter hoe goed ze het eigenlijk kan en kon met haar techniek zelfs op de ijzige Oostenrijkse pistes meekomen met de hoogste lesgroep. Zoals haar instructeur in Whistler zei: uitmuntende techniek, haar moed moet ze nog even vinden… zoals ze zelf zei: die heb ik in Oostenrijk gevonden. Echt super dus. Stijn was een beetje ziekjes, heel veel hoesten, dus dat was een beetje pech, net in zo’n week dat je ouders er niet bij zijn om je lekker in de watten te leggen, maar hij heeft zich kranig gehouden en toch ook nog genoten van het skien en samenzijn met z’n vrienden. Ze sliepen op kamers met drie en aten iedere dag ontbijt en diner in het hotel en lekker zelf lunch op de piste. Lang leve eigen pinpassen, hoefden wij alleen maar te zorgen dat er genoeg geld op stond. Op vrijdagochtend een week later konden we ze tussen 6 en 8 weer terug verwachten op school en netjes om half acht waren ze er. Stiekem wel een beetje erg blij om ze weer terug te hebben! Want tijdens zo’n week kun je ze eigenlijk alleen maar via de Snapchat locatietracker volgen, whatsapp berichtjes sturen en ‘s avonds even bellen of facetimen, toch wel een beetje “kaaltjes”.

Helemaal rare situatie als je dochter niet thuis is op haar verjaardag: 16 jaren jong, wat gaat de tijd hard. Van te voren al een verrassing bekokstoofd met een van haar vriendinnen die mee was, ik had haar een kaart gestuurd om aan Eniek te geven met haar kadootje erin. Dat had ze niet verwacht en was een groot succes. Bij thuiskomst hingen de slingers in huis en mocht ze natuurlijk kiezen wat we zouden eten ‘s avonds – dat mag de jarige altijd – is het toch geweldig als er dan uit komt: maakt me niet uit, als er maar veel groenten bij zitten! Hahaha, na een week in een hotel waar groente 1 blaadje sla betekende, snakten onze kinderen naar een gezonde maaltijd. Lekker veel groenten gegrild in de oven, krieltjes erbij en een stukje kip, smullen!

Wij hadden ons in de week alleen ook niet verveeld, uit eten met Matthijs en Ineke, midden door de week eten bij een collega van mij die met haar man in Haarlem woont en heerlijk kan koken en als klapper op de vuurpijl kwam Lucien ook nog een keer eten. Trainingsschema down the drain zoals dat heet, maar was super gezellig zo’n week!

Om wat kleur toe te voegen aan deze wat kleurloze blog: mid-februari was het Chinees Nieuwjaar en dat wordt in Rotterdam altijd uitbundig gevierd, de Lion’s dance op Katendrecht kon ik natuurlijk niet missen, was super-mooi weer en een lekker stevige fietstocht van 14km heen en ook weer terug: Mooie Hollandse luchten en landschappen meepakken!