Nee, niet die Molly, maar ons nieuwe katje, dat we een paar weken geleden hebben geadopteerd. Eniek had al zo lang gevraagd om een vervanging van Cupcake, dat we haar voor haar verjaardag meegenomen hebben naar een adoptie-event en ze daar een lief poesje van een paar maanden uitgezocht heeft. Alle beloftes van zelf eten geven en 
kattenbak verschonen gaan tot nu toe goed (oke, met de nodige herinneringen, maar zonder zeuren doet ze het trouw). Katten moet je in het begin niet meteen bij elkaar zetten, zegt men, dus had Eniek bedacht dat Molly wel in haar kamer kon blijven. En nu heeft ze dus een super-aanhankelijk en speels kamergenootje. Echt heel schattig om te zien dat Molly bij Eniek op bed slaapt, op schoot zit tijdens het huiswerk maken en trouw ligt te wachten tot Eniek weer thuis komt van school. De naam had ze al gekregen en pas later viel bij mij het kwartje dat het wel zo moest zijn dat ze bij een Hollands gezin terecht zou komen, de onofficiele ecstacy capital of the world…
Verder is er niet heel veel te vertellen, alles gaat gewoon z’n gangetje, de kids hebben veel huiswerk op school en dus mag ik regelmatig bij Stijn even bijspringen om te mentoren met Frans, Engels of Science. De rest van de vakken heeft hij allemaal wel redelijk onder controle. Bij Eniek hoef ik zelfden meer te helpen, die weet over bepaalde onderwerpen zo langzamerhand meer dan Bart en ik bij elkaar. Nu heeft ze het met geschiedenis over totalitarianisme (Stalin, Hitler), genocides en fascisme, heel vrolijke onderwerpen voor aan tafel, kan ik je wel vertellen. Geef mij dan maar gewoon biologie, genetica kan ik tenminste bijbenen. Komende weken hebben beide kinderen PARCC (een soort cito-toets voor middelbare scholieren), het leerlingvolgsysteem zetten ze hier door t/m 17 jaar. Eigenlijk is het meer een verkapte test voor de scholen, want het gemiddelde van de leerlingen telt mee voor je school-rapportcijfer. Spannende week dus voor Stijn komende week en voor Eniek de week erna. Grappig is wel om instructie te krijgen ala 2017: je moet een koptelefoon meenemen voor de luisteropdrachten (eentje die je in kunt pluggen, dus niet een iPhone 7) en er mag geen electronica mee het lokaal in (dus ook geen apple smartwatch of fitbit), die laatste toevoegingen waren tot voor kort toch nog niet nodig…
Zondagmiddagen staan nog altijd in het teken van de voorbereiding, sommige dagen sla ik een beetje door… zo was het vorige week zondag bak-dag, brownies, nieuwe cruesli uit eigen oven en als klapstuk een echt paasbrood inclusief amandelspijs! De zondag iets “normaler” gedaan, gekookt voor twee dagen (meatloaf en een Thais noodle gerecht) , 
de lunch voor morgen (pasta) en fruit in bakjes gesneden. Als je denkt dat dat laatste niet veel werk is: 2 pond aardbeiden schoonmaken, vier appels in stukjes met citroensap tegen het bruin worden, druifjes, meloen en selderijstengels. Mag mezelf denk ik nog gelukkig prijzen dat er zo gezond gegeten wordt, op woensdag mag ik weer opnieuw. Kan het de kinderen natuurlijk zelf laten doen, maar weet al precies wat er dan gegeten wordt: alleen maar zo af en toe makkelijk te pellen mandarijntjes of een banaan. En koekjes, boterhammen en andere snacks op school.
Het heeft z’n voordeel om de plaatselijke krant op zondagen uit te pluizen, want daarin lees je nog eens over evenementen in de omgeving. Toen ik las dat de jaarlijkse bloemenshow in Philadelphia als thema “Holland” had, vond ik uiteraard dat het weer eens tijd was voor een “roadtrip”. Philly is tenslotte maar twee uur rijden, dat is net zoiets als in Friesland op bezoek gaan vanuit Rotterdam. Op de foto’s leek het een beetje op de Keukenhof in het klein en indoor, bij de Keukenhof zijn we nog nooit geweest, dus wederom een goed argument om het dan maar ‘stateside’ te gaan bekijken. Het weer was nog steeds vies koud en onderweg een beetje natte sneeuw, dus een goede dag om binnen te zijn. Bloemen waren mooi, leuke kunststukjes hadden ze ervan gemaakt, met molens, grachtenbruggetjes, slootjes en veel fietsen natuurlijk. Op de website waren ons stroopwafels beloofd, die hebben we niet kunnen vinden, maar er was genoeg kaas: old Amsterdam en Reypenaer, die de Amerikanen allemaal onder de noemer “Gouda” verkopen (lees: goeda). Allemaal leuk en aardig, maar voor ons volgende keer toch liever de echte Keukenhof. Al schijnt er in Michigan een echt tulpenfestival te zijn in Mei, dat zou misschien meer in de buurt komen…
Verder sinds de vorige blog natuurlijk weer genoeg gebeurd hier, onder andere hebben we afgelopen dinsdag sneeuwstorm Stella gehad. Dit keer viel er gelukkig wel veel sneeuw, vorige keer waren de scholen dicht en had ik alles afgezegd en viel er maar een klein beetje, nu was het al een witte wereld toen ik om 3 uur ‘s nachts even naar buiten spiekte door de gordijnen. Heeft de hele dag gesneeuwd, maar van een echte 
storm kon je niet spreken. Al lag natuurlijk het hele verkeer op z’n gat. Helaas in deze digitale wereld had iedereen in huis een echte sneeuwdag (lees: lekker de hele dag op netflix), behalve ik, want als je werk toch al grotendeels via digitale communicatie gaat, dan kan dat met wifi nog werkend gewoon doorgaan. Wel tijd om een Pi-cake te bakken, want het is maar 1 dag per jaar 3/14!
De tijd vliegt zo voorbij, dat ik bijna wilde zeggen dat Eniek vorige week jarig was, maar dat is pas vijf dagen geleden, oei, ze is nu dus 15 jaar en 5 dagen. Nog steeds niet te oud om wakker gemaakt te worden met een kopje thee, kadootjes en gezang op bed, werd gewaardeerd dat we allemaal de wekker wat vroeger hadden gezet. Woonkamer versierd, maar slingers kennen ze hier niet, dus toen Stijn’s gitaarlerares er een grappige opmerking over maakte, haalde Eniek ze meteen naar beneden zaterdag. Moeten we vaker doen, dan helpt de jarige mee met opruimen! Feestje wordt dit jaar denk ik niet gegeven, want de spring musical valt net in het weekend na haar verjaardag en het weekend daarna kan ook al niet, maar op school trakteren is opeens weer in, alleen het het niet zo, je neemt iets lekkers mee voor bij de lunch voor al je vriendinnen. Genoeg in het zonnetje gezet om het volgende levensjaar weer met een positief gevoel te beginnen!
Deze week ging ik met m’n werk naar het centrale punt van de Food Bank North Jersey, daar zoeken ze altijd vrijwilligers om te helpen met het eten dat ze binnenkrijgen te sorteren. We waren maar met een klein groepje, maar hebben toch een hele rij dozen uitgezocht. Supermarkten doneren dan blikken waar het etiket een beetje van stuk is of waar een klein deukje in zit, eten dat bijna over datum is of seizoenseten dat ze niet willen opslaan tot een jaar later: veel joods deeg nog van hanukkah over, valentijnssnoep, een hele serie mueslirepen met nog maar 2 maanden in de datum, je kunt het zo gek niet bedenken. En dat sorteer je dan allemaal in kleiner dozen per categorie: snacks, pasta, groenten, fruit, toiletspullen, drankjes, enzovoort. Het grotere CMI team doet dit bijna iedere maand en ik vond het wel eens tijd om ook mijn steentje bij te dragen.
Op vrijdag gingen met naar de premieren van de school musical, dit keer had Stijn geen stage crew, met z’n huiswerk kon hij dat allemaal niet bolwerken (of in ieder geval niet op een dusdanige manier dat zijn cijfers er niet onder zouden lijden). Met z’n drieen in het publiek dus. Was weer een groot spektakel met veel zang en dans, decorwisselingen en bijna alle noten waren redelijk op toon. Professioneel gedaan dus weer. Alleen notitie voor de volgende keer: kaartjes vooraan is leuk als de band in een orkestbak zit, maar als je geen bak hebt, dan zit je dus pal naast de kopersectie en tuiten je oren een klein beetje na afloop. (p.s. filmpje wordt bij 1 minuut ‘t leukst)
Verder een relaxed weekend met veel schaatsen kijken en heel veel achterstallige bioscoop-beloften. Vooral Stijn viel met z’n neus in de boter, want ik had hem The Great Wall beloofd alsook Logan, Bart ging op zaterdag mee naar de eerste film en ik op zondag naar de tweede (meer een Marvel fan dan Matt Damon), maar omdat Eniek’s film (Table 19) tussen The Great Wall en het uit eten ter ere van haar verjaardag in zat, mocht hij ook nog mee naar de derde film. Goed, dat gaan we niet al te vaak herhalen, maar leuk was het wel, zo’n mini-filmmarathon! (over twee dagen verspreid, maakt dat het iets minder erg?)