Op de een of andere manier is het er in 2018 nog niet 1 keer van gekomen om een blog te schrijven. Komt dat dan omdat ik een beetje blog-moe was of dat het leek of er niet echt iets spannends gebeurde dat blog-waardig genoeg was, een beetje van beide misschien? Want na al die grote avonturen zijn de kleine dagelijkse dingen even andere kost. Maar vandaag besloten dat deze week toch wel weer een mooie week was in al zijn gewoonheid.

Heerlijk om te zien namelijk dat Stijn zich helemaal gevonden heeft in het bouwen van zijn eigen computer. De belangrijkste reden om een krantenwijk te nemen was om alle onderdelen te kunnen kopen. Nu heeft hij sinds kort een nieuwe klasgenoot uit de VS wiens vader werkt in de IT (sterker nog, de gaming-industrie) en kreeg hij dus advies op maat. Hij had (bijna) genoeg geld en samen met Xander (z’n vader) had hij een lijst gemaakt met wat te bestellen. 12 pakketjes later, stonden alle onderdelen in huis en ging hij samen met Xander in het weekend aan de slag om alles in elkaar te zetten. Op maandag was het nog niet klaar, maar via skype hoorden we zo af en toe een jongensstem en een mannenstem in zijn kamer en maakten ze hem met z’n drieen af. Je leert er een hoop van, want de eerste keer had hij een niet krachtig genoege powersupply gekocht, en daarna nog en onderdeel met een plug-in te weinig, maar lang leve een computer speciaalzaak op fietsafstand om te ruilen. Gisteravond Windows erop en vanaf vandaag is het dan eindelijk gamen. Nu horen we dus vooral jongensstemmen over skype (of whatsapp, wat waarschijnlijker is). Stijn loopt huppelend door het huis dat alles zo goed gelukt is en wij zijn vooral bezig met het bedenken van de juiste beperkings-strategieen om niet een 24h game-verslaafde zoon te krijgen…

Eniek had deze week op school haar laatste les Explorer programma, dat was een buitenschoolsprogramma voor leerlingen die net even wat dieper op stof willen ingaan met echte professionals. Zo hebben ze een hartchirurg op school gehad, sterrenkundigen en andere wetenschappers, zijn ze naar een gerechtshof geweest, en deze donderdag was een excursie gepland naar het Nikhef – het nationaal instituut voor subatomaire fysica. Dat zit in Amsterdam en samenwerkt met CERN in Zwitserland (European Organization for Nuclear Physics), ze hadden twee ouders nodig om mee te gaan met de excursie en dit leek mij wel extreem leuk genoeg om een vrije middag voor in te plannen. Busreis naar Amsterdam is een uur heen en een dik uur terug, van gezellige moeder-dochtertijd werd ik gedegradeerd of gepromoveerd tot moeder-teacher-bonding tijd, want alle tieners zaten met elkaar achterin de bus, dus ik mocht wel voorin zitten. Ook leuk om verhalen uit te wisselen met moeders die recentelijk uit Cambridge UK en Washington DC naar Nederland terug waren verhuisd. Op het Nikhef gaf professor Rojo een uur lang een lezing, waar alle kids ademloos naar luisterden: quarks, neutrinos, anti-matter, dark matter, gravitational waves (verstoringen in het space-time continuum), alles kwam aan bod, superinteressant! En daarna mochten ze in groepjes van 2-3 zelf een laser interferometer in elkaar zetten om via licht-weerkaatsing de patronen van gravitational waves zichtbaar te maken. Een kleine rondleiding door het gebouw om bewonderend te kijken naar hoe ze deeltjes zichtbaar maken die eigenlijk niet zichtbaar te maken zijn. De echte deeltjesversneller staat in Zwitserland, maar alleen al uitleg erover krijgen was super. Vooral ook leuk dat Dr Rojo vertelde dat veel van deze theorie ook in films wordt gebruikt, bv in Dan Brown’s Angels & Demons wordt anti-matter gebruikt, weliswaar in hoeveelheden die niet realistisch zijn, maar dat mag de pret niet drukken.

De rest van deze week was niet noemenswaardig, behalve dan dat het bijzonder is dat ik als enige ziek ben geweest en dat (tot nu toe) verder niemand bezweken is onder het griep-virus. Je kunt ook zeggen dat ik genoeg hoest en kuch voor vier, dus dat ik dit jaar gewoon de portie van iedereen voor mijn rekening neem. Na twee weken is het nog steeds niet over en heb er inmiddels genoeg van. Maar heb inmiddels wel de blog-zin weer terug gekregen, dus wie weet ga ik dit weekend de missende hoofdstukken van januari wel invullen, al was het alleen maar om de dagboekfunctie van deze blog niet te verstoren…