Wat gebeurt er als je op een schip dat 42 km/uur vaart, rondjes gaat hardlopen? Dat moest en zou ik natuurlijk een keer proberen. En ja, dan krijg je heel grappige meetwaarden op je horloge. Loop je richting de achterkant dan zegt je horloge dat je 32 km/uur loopt en loop je richting voorkant dan loop je opeens wel 52 km/uur. De goede rekenaar weet dat ik lekker rustig aan het joggen was met 10 km/uur, haha. Het kaartje van de gps metingen is ook een grappig plaatje, wat dan heb ik toch bijna 30 km gelopen, parallel langs de kust van de Florida Keys. Had ik toch even beter moeten timen en iets langer moeten lopen, dan had ik naar marathon kunnen lopen. Maar dit was een mooi warm-loop stukje van 12 rondjes op dek 4. Sommige grotere cruiseschepen hebben bovenop een baantje, maar op de Disney Wonder was het op de vierde verdieping. Tijdens het rondje kom je ook nog leuke dingen tegen, zoals de landvasten, de uitlaatplek voor blindengeleidehonden en natuurlijk mooi uitzicht op zonsopgang en de reddingsboten…

p.s. Beloofd, dit was de laatste cruise-blog! We gaan weer over op andere leuke onderwerpen, zoals het jaloersmakende feit dat ik al vijf dagen achter elkaar met het dak open rijd en dat we hier overdag blauwe luchten en 20-25 graden Celsius hebben… Fijn weekend!

Ik probeer het verslag een beetje leesbaar te houden, door alleen maar de hoogtepunten te beschrijven en het op te splitsen in kortere lees-stukken, vier dagen cruise is zowel heel kort, want de tijd vliegt voorbij, als heel lang, want je doet zo veel. Op dag 2 lagen we al voor middernacht in Nassau, de Bahamas, want het was maar 70 mijl varen tussen Castaway en

DCIM100GOPRO

Nassau. Dus konden we vroeg van boord. Hier hadden we een snorkel-tour met een catamaran geboekt. Die bracht ons naar een kleine atol met een mooi rif. Vanaf de boot het water in om vissen te kijken. Op een schaal van nul tot Hawaii was dit toch wel een 8, vooral door het vele koraal, de vissen lokte iemand van de crew door wat te voeren, daar kwamen ze wel op af. En ook super om op het net te zitten bij het varen en het

DCIM100GOPRO

water onder je te zien. Konden we mooi vanaf het water ook vergelijkend onderzoek doen naar de vier (!) verschillende schepen die er in de haven lagen. Disney is toch het mooiste, echte schip. De rest van de dag hebben we vooral op de boot genoten van lunch, op het dek zitten, en we hebben ook de première van de nieuwe Jungle Book gezien.

Ook aan andere activiteiten hebben we meegedaan, we hebben 1 keer bingo gespeeld, dat deden ze zowel met de papieren kaarten als ook met volledig geautomatiseerde computers, die laatste waren een beetje saai, maar vergrootten wel je kans, nog steeds niets gewonnen, maar leuk om een keer te doen, vooral het komische duo Tony en Chris maakte dat het zo leuk was, verder is bingo natuurlijk gewoon bingo. Eniek vroeg ons ook mee te gaan naar de show “who wants to be a Mousketeer” (naar lotto weekend millionaire) en Eniek werd uitgekozen als kandidaat. Vijf vragen met vier antwooden, als je het niet weet kun je het 1 keer aan het publiek vragen en je hebt ook 1 keer een 50-50 waar ze twee foute antwoorden weghalen. Bij de andere kandidaten wist Eniek ook veel antwoorden, bij haar eigen ronde waren de eerste drie vragen super-makkelijk, de vierde was iets lastiger dus dat vroeg ze aan het publiek (dat gelukkig goed hielp) en voor de laatste vraag had ze haar 50-50 nog over en met een kleine hint van Tony had ze haar medaille binnen. Ook op het dek een spelletje shuffleboard spelen mag natuurlijk niet ontbreken op een cruise, Bart was er beter in dan ik, of eigenlijk was iedereen er beter in dan ik.

De vierde stop was in Key West, daar waren we net een paar dagen geleden al geweest, dus we hebben alleen maar even een wandeling gemaakt om te kijken bij het “little white house”. Het huis lijkt er niet op, maar toen President Truman er een paar maanden verbleef in 1946 vond hij dat waar de president was dat daar het witte huis was, dus werd het daarna het “little white house” genoemd. Ook andere presidenten zijn er wel geweest om te logeren in een mooie, warme omgeving: Eisenhouwer, Kennedy en zelfs Bill Clinton bijvoorbeeld. We gingen ook nog even kijken bij het Hemmingway House, waar hij van 1931 tot 1939 verbleef, maar echt naar binnen gaan voor $13 cash daar waren we te lui en/of te vrekkig voor (geen cash bij ons en het was ook nog best veel cash voor als je niet echt ‘into’ Hemmingway bent). De rest van de dag hebben we allevier heerlijk lui gedaan, Stijn is de hele middag in het zwembad geweest met een nieuw vriendinnetje, Eniek was de hele middag in vibe en ik heb zelfs lui in een stoel liggen lezen in het zonnetje!

Op de laatste avond/dag nog even op de foto met Mickey Mouse en met Captain ‘Gus’. Koffers vast inpakken, die werden om half elf ’s avonds al opgehaald. Laatste ontbijt en daarna in de rij voor immigratie/douane. Dat was het minst leuke stuk van de reis, dus als Disney dat ook nog even kan fixen dan is het echt helemaal perfect georganiseerd. Maar goed, na een uur in de rij waren we toch door de douane heen. Hadden we alleen nog 5-6 uur in Miami voordat we naar het vliegveld moesten, maar ook daar hebben ze een oplossing voor: je gaat met Big Bus – een hop-on-hop-off tourbus – een dagje door Miami en Miami Beach toeren. Zij houden je bagage in opslag en als je naar het vliegveld wil dan hebben ze een speciale shuttle die je brengt. Perfect geregeld dus. En kregen we ook nog een rondleiding met gids. Nu weten we bijvoorbeeld dat die karakteristiek toren bij de haven het Ellis Island van Cuba heet, dit is waar tienduizenden Cubanen hun eerste voet op Amerikaanse bodem hebben gezet, waren ze aan land, dan mochten ze blijven, werden ze op het water gepakt, dan moesten ze terug. Het Art Deco district in Miami Beach is natuurlijk leuk om te zien, maar ook Little Havana in Miami zelf is leuk om doorheen te rijden, superkleurrijk en lekkere muziek. Verder vonden we Miami niet echt een city-trip waardige stad, tenzij je van strand en clubbing houdt. Kan van de lijst af weer, tenzij we nog een keer met een cruise willen natuurlijk! Ons schip lag netjes al weer klaar aan de kade voor de volgende lichting gasten…

De cruise die wij geboekt hebben vaart eigenlijk alleen maar ’s nachts, overdag liggen we in een haven, soms al heel vroeg en soms halverwege de ochtend en einde middag varen we dan steeds weer weg. De eerste stop is een eiland in de Bahamas dat eigendom van Disney is (in de Bahamas kun je je eigen eiland kopen): Disney Castaway. Om half zeven ’s ochtends kon ik vanuit de gym niet alleen de zon op zien komen, maar ook het eiland dichterbij zien komen. Om kwart voor acht lagen we netje aan de kade. Linea recta uit de gym ging ik door naar de verzamelplek voor alle gekke mensen die meededen met de traditionele 5k run op het eiland. Met zo’n 50 man sterk gingen we als eerste aan land om uitgelegd te krijgen wat de route was. Om even voor negen ging het startschot, iedereen had wel een nummer, maar tijdsmeting ging alleen met een groot tijdsbord, geen wedstrijd, meer voor de lol. Temperatuur was al aardig opgelopen, viel toch wel tegen, zeker na al bootcamp en stretch-class, maar toch leuk om te lopen en de speciale Mickey medaille is ook leuk om mee naar huis te nemen. Tegen de tijd dat ik weer op de boot was om te douchen en te ontbijten had de rest natuurlijk al gegeten. Gelukkig ben ik snelle-Jelle en konden we om om half elf met z’n vieren het eiland gaan verkennen. Het eiland heeft drie stranden: een zwem-en-snorkel strand, een familie-strand met enorme glijbaan en een adult-only-strand. De keus viel al snel op het glijbaan-strand. Twee stoelen bemachtigd, waar Eniek en ik even lekker in konden liggen lezen, terwijl Bart weer terug ging naar de boot om onze snorkels op te halen. Stijn heb ik de hele ochtend en middag niet gezien, want die is alleen maar een keer of 50 van de glijbaan af gegaan met een korte pauze voor de lunch. De lunch was op het eiland: barbecue, met hotdogs, hamburgers, mais, watermeloen, kortom, de hele rataplan. Na de lunch ben ik gaan snorkelen, dat had Disney weer leuk gedaan, om de koraal-groei wat te stimuleren hadden ze allemaal betonnen bollen in het water gelegd, daar groeiden anemonen en klein koraal op en dat trekt ook weer vissen. Leuke onderwaterlandschappen dus, met een kleine Disney-verrassing. Natuurlijk ook de go-pro mee.

Elke avond is er een Broadway-waardige show, op de eerste avond de Gouden Mickeys, veel Disney characters dus, met een Mickey voor de beste slechterik, de beste prinses, beste dier, etcetera. De tweede avond hadden ze een buikspreker, die deed het ook echt heel leuk, had blijkbaar America’s got Talent al een keer gewonnen, de derde avond hadden ze een korte versie van Toy Story en de laatste avond de uitsmijter: Disney Dreams. In die show kwamen alle Disney verhalen voorbij, geweldig mooie zangpartijen, vooral de Lion King Circle of Life en ook leuke effecten: sneeuw, bubbels en zelfs vuurwerk.

Ook buiten op het dek hadden we genoeg te zien, zonsondergang was bijna een must iedere avond, zoooo mooi! En soms hadden ze leuke shows met dansen, op Castaway Island dag was het grote piraten feest, echt spectaculair met Mickey die uit de lucht kwam aanvliegen en piraten die vanaf het bovenste dek naar beneden kwamen abseilen. En natuurlijk de uitsmijter: groot vuurwerk. Onze ober had al getipt: ga op de tiende aan stuurboord staan, dan heb je het mooiste uitzicht en dat was een goede tip. Echt super! Kleine film-impressie en wie goed oplet ziet Stijn vol enthousiasme meedoen in het publiek (fel oranje shirtje).

Aan boord van de Disney Wonder geen wifi, dus dat betekent niet bloggen. Ja, er is wel wifi, maar de prijzen waren dusdanig exorbitant hoog dat wij besloten om maar een paar dagen “off the grid” te gaan, zoals dat heet. Maar natuurlijk wil ik onze avonturen nog steeds vastleggen, voor onszelf, voor ons nageslacht en voor jullie!

Op woensdagochtend hadden we rustig de tijd om lekker langs de boulevard te rennen, ontbijt te halen om op te eten op het terras op de vierde verdieping van ons hotel en zelfs nog even bij de pool van de ligstoelen gebruik te maken. Om 11 uur uitchecken en met Antonio van Uber naar de Disney Cruise terminal gereden. Bij het zien van dat gigantische schip groeide de opwinding in de auto. Het inchecken was op z’n typisch Disney prima geregeld, je moet een paar keer je paspoort laten zien en een paar papieren tekenen en vervolgens mag je aan boord. Je koffers geef je met een label al helemaal aan het begin af en die komen vanzelf naar je kamer. Daarom raden ze ook aan om je zwempak en zonnebrand in je handbagage te stoppen, maar voor zwemmen hadden we niet eens tijd, we gingen eerst lunchen en het schip verkennen. 10 verdiepingen, op sommige natuurlijk vooral kamers, maar eigenlijk op elke verdieping wel iets: theater, bioscoop, restaurants, bars, jeugdhonken, winkeltjes, voor ieder wat wils. Meteen uitgezocht waar je de goede koffie kunt krijgen, want de koffie bij het buffet wordt gemaakt van een of ander vloeibare siroop, zit een giga-bijsmaak aan. (koffie-snob word ik thuis al genoemd).

Heel modern heb je op je telefoon een speciale Disney app waarin alle activiteiten per dag worden weergegeven: shows, knutselen, spelletjes, films, etcetera. En dan kun je die “liken”, zodat ze in je eigen lijstje terecht komen, inclusief een kaart van het schip met waar het is. Genoeg te doen op elk moment van de dag, dus je moet je goed oriënteren wil je het maximale uit je reis halen. Haha, voor mij als maximizer is dit is echt funest voor mijn relax-voornemens!

Eniek kan naar ‘Vibe’, de club voor tieners van 14-17 en Stijn kan naar “Edge”, de club voor tweens van 11-14. Daar mogen ouders niet komen en dat is dus een leuke hang-out. Eniek heeft al meteen een vriendin gevonden, Lizzy. Via de Disney app (die geen wifi-tegoed nodig heeft) kun je dan een group chat opstarten en met elkaar communiceren. Heel handig! Voel ik me ook een stuk rustiger om de kinderen alleen op stap te laten gaan, want je kunt ze altijd
bereiken. Bij een rondleiding door de gym op het schip heb ik me meteen laten verleiden tot een serie van 3 keer bootcamp om 7.30 ’s ochtends. De gym ziet er echt geweldig uit: grote ramen met uitzicht voorop en alle apparatuur kijkt zo uit op het water, met zo’n uitzicht in sporten geen straf. Bij de verloting ook nog eens $100 tegoed voor een spa-behandeling gewonnen. Grappig hoe dat werkt, want voor $100 heb je nog niets, maar het voelt dan toch zonde om ‘m te laten verlopen, dus dan betaal je bij voor een behandeling. Die heb ik maar meteen voor zaterdag geboekt, dat leek nog de veiligste dag, met alle activiteiten moet je het wel even goed plannen.

Bij het wegvaren geeft de crew samen met een hele rij Disney figuren een leuke show voor het uitzwaaien. Op de kade geen uitzwaaitaferelen, want de cruise terminal ligt helemaal buiten de stad, niet zoals in Rotterdam dus. Al vraag ik me af of daar nog wel mensen op af komen, er zijn zo vaak cruiseschepen, het bijzondere is er wel een beetje af, denk ik. Toch erg leuk om Miami steeds een beetje kleiner te zien worden. De lucht is strakblauw en het water lekker rustig. Ja, je voelt de beweging van het schip wel, vooral als je in je hut bent, maar het valt nog mee, zeebenen doen het, alleen de zee-maag en het zee-hoofs voelen soms een beetje ‘kriebelig’.

Onze hut is ruimer dan ik van te voren had gedacht en heeft een groot raam waardoor je je nog minder “opgesloten” voelt. Heel handig: het bed van de kinderen is overdag een bank en ’s avonds haalt onze persoonlijke purser een bed uit het plafond en dan wordt het een stapelbed. Ieder avond en ochtend krijg je dus een net opgemaakt bed en schone handdoeken, wat een luxe. En ’s avonds heb je een leuk handdoeken-beest op je bed met voor elk een chocolaatje. Ook heel handig: we hebben een aparte wc en een aparte douche, in beide een wastafel met spiegel, heel handig dat je niet hoeft te wachten tot je tienerdochter uit de douche is om tanden te poetsen, duo-poetsen dus.

Aan boord zie je alle nationaliteiten, op de crew hun naambordje staat hun land erbij. De kapitein hebben we nog niet gezien, maar toen hij over de intercom kwam, zeiden wij allemaal meteen: die is Nederlander, accent kan niet missen. Navragen bij de crew en hij heet “Gus”, o, je bedoelt Guus! Dat kan natuurlijk niemand uitspreken.

&

Bij het diner krijgen we vast staf die ons alle vier avonden gaat bedienen, Melchor (nee, geen schrijffout, zonder ‘i’) uit de Filipijnen en Lavendra uit India. De hoofdober komt ook nog even langs en begint meteen in het Nederlands, Ronald had onze achternaam al gekoppeld aan ons Nederlanderschap. Hij vertelde dat hij al bijna 20 jaar vaart en al 13 bij Disney, bevalt goed dus. Het eten was ook erg goed, van de vier gangen kiezen wij er maar 3, want we willen niet de gebruikelijk 2 tot 4 extra cruise-kilos mee naar huis nemen. Escargots, Lam en crème brulee, ik kan in ieder geval smullen in Triton, thema: Franse keuken.

Laatste ochtendje Key West konden we al weer niet uitslapen, maar echt medelijden kun je niet met ons hebben, want het was allemaal voor het grote avontuur. Om negen uur zouden we gaan parasailen! Stond op Eniek’s bucket list (zei ze zelf, niet mijn woorden!) en wij stonden er ook niet afkerig tegenover. Om kwart voor zeven uit de veren om croissantjes en koffie te scoren voor het ontbijt, koffer alvast zo veel mogelijk inpakken en daarna met de auto naar de oude haven waar de check-in was.

Natuurlijk weer de nodige waivers tekenen, ook voor de kinderen en zelfs voor Stijn die alleen maar mee wilde varen en niet mee omhoog. Grappig dat je niet eens meer echt leest wat er op die twee pagina’s staat, maar gewoon je handtekening zet, oei, laat m’n advocaat ’t niet horen. Even wachten in het zonnetje tot de check-in, konden we mooi kijken hoe ze de boot klaar maakten met alle harnassen, reddingsvesten en de para natuurlijk.

De boot naar buiten toe varen was al leuk, een snelle speedboot maak je ons allevier blij mee. En het weer werkte ook echt mee, heerlijk fris briesje en strakblauwe lucht met dik 25 graden. Wij mochten met z’n drieen tegelijk naar boven, Stijn bleef beneden om foto’s te maken en Bart nam de go-pro mee. Natuurlijk laten ze je voeten een beetje in het water zakken, een dip hoort erbij. Maar het omhoog gaan ging heel soepel, allemaal heel vredig, helemaal niet zo onrustig als ik me had voorgesteld. Maar het uitzicht als je dan eenmaal boven hangt: geweldig! Ben je net een vogel. Ook al mochten we best lang, toch was het al te snel weer voorbij. Maar supergave ervaring er weer bij.

Daarna kwam het onvermijdelijke inpakken en uitchecken om over dezelfde weg weer terug te rijden over de Keys naar Miami. De bruggen eilandjes kwamen ons al wat bekender voor. In Marathon even gestopt voor wat lunch en een plaspauze. Daarna door naar Key Largo en daarna naar Miami. Kleine observatie: de Ford Mustang Cabrio is de huisauto van de Florida Keys. Tussen Key West en Key Largo hebben we er wel 75 geteld, soms wel drie achter elkaar. Kijk, als wij met z’n tweetjes een keer op vakantie gaan, dan nemen we die ook. Al was onze Kia een stuk zuiniger merkten we bij het aftanken.

In Miami eerst naar ons hotel in Miami Beach gereden om de bagage uit te laden, onze kamer was gelukkig al klaar. Een klein stukje langs het strand gelopen op zoek naar een Starbucks (ook gevonden, hoor). De kinderen bleven daarna alleen in het hotel terwijl Bart en ik de auto terug brachten naar het vliegveld. Konden zij mooi roomservice bestellen: allebei pasta. Bart en ik namen een Uber terug naar het hotel en hadden een gezellige rit met Barbara die ook haar hond(je) Bella bij zich had voorin. Uber neemt het taxi-leven overal dus over, ons hoor je niet klagen, want het is supermakkelijk aanvragen en betalen, alles via de app op je telefoon. Bart en ik ook een hapje gegeten bij de plaatselijke kosher italiaan & sushi tent (haha, hoeveel contradictio in termini zit daar wel niet in). Eniek en ik nog even met z’n tweetjes naar de gym in het hotel, gezellig op twee cross-trainers naast elkaar. En nu, zzzz, tijd voor blog en bed. Tot morgen!