Wekker zetten op vakantie, het moet niet gekker worden, maar we moesten ons al om kwart voor acht melden voor de excursie, dus om zeven uur ontbijten, ze cateren op alle dagen wel voor de early bird, want continental ontbijt staat al klaar om zes uur, om zeven komen daar ook nog de warme gerechten bij, kunnen een goede bodem leggen. In het theater verzamelen we met een paar honderd andere gasten, krijgen we een sticker op kleur afhankelijk van welke excursie je precies geboekt hebt en delen ze zeeziekte pilletjes uit. Zodra de Mexicaanse douane ons toegang geeft gaan we van boord. Eerst 45 minuten met een ferry richting het vasteland, Cozumel is een eiland, en de vaart erheen is redelijk woelig, Stijn was blij met z’n dramamine. Aan wal worden we weer ingedeeld in groepjes afhankelijk van excursie, wij hebben Coba en Cenotes op ons bordje staan. Met 57 man worden we in een luxe touringcar geleid, krijgen we een lunchpakketje en kan de rit van 2 ½ uur beginnen.

De gids vertelt iets meer over de Mayacultuur en hoe de kalender in elkaar steekt, toch echt knap dat ze dat allemaal zo uitgedokterd hadden. Wat ik ook niet wist is dat de Maya’s blijkbaar oorspronkelijk uit Azie kwamen en zo’n 10 duizend jaar geleden toen er over de Beringzee gereisd kon worden, via Alaska en Noord-Amerika naar Mexico gingen. Dit alles heb ik niet gegoogeld, dus hoop maar dat onze gids het verhaal goed verteld heeft, maar aangezien hij zelf een Maya was, lijkt het me redelijk betrouwbaar.

Bij Coba aangekomen moesten we eerst 2 ½ km lopen door de jungle, we hadden nog een discussie wat de definitie van jungle is, aangezien het hier allemaal redelijk droog is, maar we zijn uiteindelijk beland op: het is warm, er zijn bomen en apen, dus het is een jungle. Onderweg kwamen we al ruines tegen, kleinere tempels en huizen en ook een ‘speelveld’, ik kende het alleen maar uit de film: een klein veldje omgeven door twee schuine muren met op elke muur een ring; twee teams speelden tegen elkaar met een zware leren bal. Kon erg lang duren voor er een winnaar was, zei onze gids, wel dagenlang en werd vooral gespeeld om de goden gunstig te stemmen en regen te krijgen.

Aan het eind van onze wandeling kwamen we bij de beroemde Coba pyramide, de enige ruine die je nog mag beklimmen, de rest is allemaal al afgesloten. Steil omhoog met in het midden een touw om vast te houden, vooral omlaag geeft dat een veiliger gevoel, omhoog kan je redelijk op handen en voeten klimmen en je veilig voelen. Vooral niet naar beneden kijken en je concentreren op je eigen route en tempo, met tientallen tegelijk naar boven is het net een mierennest. Bart bleef beneden om foto’s te maken (en het was ook superwarm, dus echt lekker was het niet in de brandende zon). Bovenop kon je kilometers ver kijken, er was net echt veel te zien, maar indrukwekkend was het wel. Daarna kwam de schone uitdaging om naar beneden te gaan, of zeg maar gerust de vieze uitdaging, want in navolging van mensen voor ons zijn ook wij op onze billen naar beneden geschoven, langs het touw. De stenen waren best glad en dit was prima te doen, maar we zaten wel van top tot teen onder het stof. Daarna weer terug naar de bus, alwaar we een koud drankje konden kopen om af te koelen.

Volgende stop was niet heel ver weg, een Cenote, oftewel een ondergrondse grot met water waar we in konden zwemmen. Omkleden en douchen om alle stof en zonnebrand van ons af te spoelen en het water zo schoon mogelijk te houden. Tachtig treden onder de grond kwamen we op een steiger en konden in het verkoelende, glasheldere water springen. Paar rondjes zwemmen en dan weer naar boven om droge kleren aan te trekken. De reis terug duurde net zo lang als de heenweg natuurlijk, 2 ½ uur in de bus, lopen naar de ferry en terug naar de cruiseschepen op Cozumel. Blij dat het een door de cruise georganiseerde tour was, want we waren eigenlijk te laat weer terug bij het schip, gelukkig kunnen ze een paar honderd man niet achterlaten en wachtten ze netjes op ons, maar we waren nog niet ingestapt of we gingen al weer weg.

Laat dineren heeft ook z’n voordeel, want nu hadden we schitterend uitzicht op de ondergaande zon, een wolk vond het nodig om het laatste stukje te bederven, maar de son in de see sien sakke is toch nog steeds een van de mooiste dingen. Na het eten nog even naar een paar bandjes luisteren: blues & jazz op 4, dansmuziek op 8 en daarna nog een beetje big band funk op 4, maar laat konden we het niet meer maken na zo’n lange dag: zzzz!

Wie denkt dat een cruise alleen maar lekker op je gat zitten is, mag zelf een keer meegaan. Aangezien wij het geduld niet hebben om op de lift te wachten, nemen we iedere keer de trap en als je je telefoon altijd meeneemt, dan kun je op de health app checken hoeveel stappen je gezet hebt, een “luie” dag is 15 duizend, en m’n max staat op 23 duizend stappen. Goed, dat is dan wel een dag waarop ik de hardloop baan goed heb uitgeprobeerd, op dag 5 al twee keer gedaan, niet volgens goede voornemens, maar ook niet slecht. Het leuke van rennen als het schip ook vaart is dat de gps van m’n horloge helemaal op tilt slaat, zowel met het meten van de snelheid als de afstand. Want zeg nu zelf 34km in 57 minuten is toch een nieuw wereld record, of was het toch gewoon 10km? Goed de rondjes bijhouden met tellen, iedere keer als je de achterkant passeert.

Op onze luie vaar-dag gaan we pas tegen negen uur ontbijten, lekker druk, meestal zijn we de drukte dus voor. Tja en wat ga je dan nog uitproberen. Ze hebben een zip-line aan boord, een heel kleintje, maar je gaat wel over het atrium heen. Ik ben de enige die z’n neus er niet voor ophaalt (zipline-snobs!) en ga het na het ontbijt meteen uitproberen. Goed, dat is dus inderdaad een kippeneindje. Eniek en Bart gaan nog even tafeltennissen, maar voor de mini-golf is de zon echt te sterk, de kinderen mogen het dan niet erg vinden, Bart en ik trekken dat niet, misschien als er wat meer wolkjes zijn. De Abyss hebben we al eerder deze week uigeprobeerd en die hoef ik niet een tweede keer te doen, het is een glijbaan waar je op een matje af gaat, maar als je je matje dan niet helemaal goed hebt, dan ga je wat draaien en kun je lelijke schaafwonden krijgen, ben nu dus mooi gesierd met twee ronde schaafplekken op allebei m’n bovenarmen. Ach, ik heb de genen van m’n vader en kan dus niet onbeschadigd thuis komen van een vakantie, missie geslaagd moeten we maar denken. Maar dat grote paarse gevaarte laat ik mooi links liggen.

Koffie drinken en lekker een boekje lezen in de schaduw, m’n boek is bijna uit en dat van Eniek ook. Een 3D film kijken in het grote theater, lang leve de samenwerking met Dreamworks (Baby Boss is erg grappig). Lekker drie-gangen diner in het chique restaurant ’s avonds en daarna met z’n allen naar de ijsshow 1887, het verhaal is redelijk standaard: een meisje gaat terug in de tijd, maar de schaatsers zijn geweldig, de kostuums top en ze hebben een lichtprojector die allerlei landschappen op het ijs kan laten zien, de kleuren en patronen zijn een lust om naar te kijken. Ik zal ophouden met de shows de hemel in te prijzen, maar iedere avond weer een feest!

Iedere avond komen we in onze kamer en vinden we een handdoek-kunstwerkje op onze bedden, is altijd weer een verrassing welk beest we nu weer krijgen. Vroeg naar bed, want morgen lange dag in Mexico.

Weer vroeg op om de zonsopgang op de foto te zetten, heel mooi gezicht terwijl ik mijn 9 rondjes om de boot ren en hem iedere keer dat ik het achterdek passeer een stukje hoger zie komen. Met deze hitte niet te veel overdrijven en note to self om volgende keer water mee te nemen, 30 graden is lekker, maar we zijn er nog niet aan gewend. Tijdens het ontbijt leggen we aan in Jamaica. Voor vandaag geen excursies geboekt, die duurden allemaal 6/7 uur en om meteen de hele dag weg te zijn, daar had ik maar 1 keer zin in deze vakantie en die staat dus nog gepland voor Mexico. Aan wal zijn de nodige toeristen winkeltjes en lekkere muziek met een steeldrum speler, we laten ons alleen verleiden door het winkeltje dat t-shirts verkoopt die in de zon van kleur veranderen, die kun je overal kopen, maar doet ons vooral denken aan de Caribbean – Bahamas, Curacao en nu hier.

Aan boord is het lekker rustig, veel mensen zijn wel op excursie, dat geeft ons de gelegenheid om de glijbanen uit te proberen zonder al te lange rijen. Met mijn contactlenzen niet een heel groot succes en ik was ‘m bijna kwijt, maar Stijn en Eniek vinden de glijbaan waar je in een soort van toiletpot terecht komt super. Ook de bubbelbaden zijn lekker rustig. Aan beide kanten hebben ze een soort infiniti pool gemaakt, als je erin zit lijkt het net of het water zo van de boot af loopt, mooi uitzicht op het water en golven die breken op het rif bij de kust.

Het avondprogramma was lekker vol: Stijn en Bart hadden nog een plekje weten te veroveren in een bodyboard les op de flowride om 7.15 en Eniek en ik vonden dat dat ons wel genoeg tijd gaf om eerst nog naar de Ice Show te gaan op deck 4, een heuse ijsdansshow van een half uur. Leuk om te zien en knap ook op een relatief klein ijsoppervlak.

Na de show meteen naar boven om Stijn en Bart aan te moedigen. Ze hadden met z’n zessen tegelijk les, dus soms was het even wachten, maar als ze dan aan de beurt waren, dan zag het er super uit, ging erg goed en ze hadden lol. Als afsluiting van de avond nog een filmpje pakken op het achterdek, popcorn niet kunnen vinden, maar Inferno was een leuke film, boek al gelezen dus je weet al hoe het afloopt, maar nog steeds leuk. Koets weer in een pompoen veranderd tegen de tijd dat we naar bed gingen, een latertje dus. Morgen dag op zee, dus kunnen we uitslapen.

Eerste volle dag aan boord is hele dag varen, we zien wel een stukje kust, want we volgen de kust van Cuba (toch een groter eiland dan ik eerst dacht), in een rechte lijn naar Haiti. Op volle zee voel je veel minder golfslag dan ze zou verwachten op z’n groot schip, maar uiteraard hebben ze hier ook de laatste snufjes “stabilisatoren” aan boord, je voelt het dus meer een beetje ‘schudden’ dan ‘rollen’. Altijd handig om met een ingenieur op pad te gaan, die leest zich in en kan ons vertellen dat de boot net zo veel PKs heeft als 270 Infiniti 37Gs (mijn auto), dat dit schip groter is dan het vorige schip van RC, maar toch zuiniger, omdat ze onder de kiel belletjes blazen zodat het schip minder “drag” heeft en dat alles LED is aan boord. Desalniettemin heb ik me niet verdiept in de carbon footprint van deze vakantie, gewoon maar genieten.

Zo’n dagje verplicht “niets” doen, is eigenlijk best lekker. Veel gewandeld over de boot om alle verdiepingen een beetje verder te verkennen, zo kom je erachter dat ze nog veel en veel meer aan boord hebben, zelfs een ijsbaan en een runningtrack! Die laatste moeten we zeker uitproberen natuurlijk, niet voor niets m’n hardloopschoenen meegenomen…

Aan entertainment ook geen gebrek, maar waarom binnen bingo en trivia game shows spelen als je lekker buiten in het zonnetje kan zitten lezen! De piano op wielen is wel heel charmant, je komt hem overal tegen, zelfs in de lift. Met een kopje koffie op de boardwalk luisteren naar zijn versie van de Beatles (speciaal voor m’n vader een filmpje geschoten).

Vroeg in de ochtend van dag 3 (ze tellen vanaf de dag van instappen, niks dag 0, dat is meteen al dag 1) komen we aan bij onze eerste haven: Haiti, of meer specifiek Labadee, een door Royal Caribbean gekocht strand, net als het Disney eiland dus een stukje nep-paradijs. Veel strand en natuurlijk veel activiteiten die kan boeken, vantevoren heb ik me al verdiept in alle excursies, dat voorkomt een hoop keuzestress aan boord. We gaan met z’n vieren lekker kayakken op een binnenbaai, goed, met een grotere groep, maar ik bedoel meer dat ik alle drie meekreeg in een fysieke activiteit. Onze gids Albert (spreek uit op z’n Frans, dus zonder t) vertelt ons onderweg wat over Haiti en hoe arm het is en ook hoe “on-Haitiaans” dit stukje eigenlijk is, maar hij was wel heel blij dat het zo was, want door de cruises was in ieder geval zijn dorp een de betere plekken op het eiland. Labadee betekent in het Creools “zwaar leven”, maar door de cruises was het iets minder zwaar voor de 6000 mensen die er wonen. Een korte stop op een strandje om af te koelen in zee en natuurlijk ook om een aantal locals de kans te geven ons souvenirs te verkopen, ik had alleen cash meegenomen voor Alberts fooi, dom natuurlijk. Na het kayakken een strandstoel in de schaduw veroverd, Eniek en ik lekker even lezen, Bart verkent het eiland en Stijn gaat op de boot gamen in het tienerhonk, ach, ieder z’n vakantie zullen we maar zeggen.

Tegen vijf uur gaat de boot weer weg, op weg naar de volgende stop weer, wij gaan rustig eten in een van de restaurants. Je hebt de keuze uit “jouw” restaurant waar je van een wisselend menu kunt kiezen of je kunt in 1 van de buffet restaurants eten en natuurlijk zijn er ook genoeg andere opties zoals sandwiches, hotdogs en pizza, maar voor vanavond trekken we even een nette jurk (of broek) aan en doen we drie-gangen. Na het eten hebben we een reservering voor de musical Grease, in het grote theater, de musicals zijn ook hier echt van professioneel kaliber en was dus erg leuk, alle meezingers zaten erin. Bart en ik gaan nog even een dansje wagen bij de rock&roll band en daarna rollen we ons bedje in.

Vrijdag na school meteen auto ingepakt en richting het vliegveld. We waren al gewaarschuwd dat dit zwarte vrijdag voor de voorjaarsvakantie was en dat was duidelijk te merken op het vliegveld, maar gelukkig hadden wij TSA pre, dan gaat security check een stuk sneller. Er werd ons $600 aangeboden plus een hotel en eten om volgende dag te vliegen, maar mooi niet, want de cruise wacht niet op ons! Na een vlotte reis kwamen we om half twaalf aan in Fort Lauderdale. Kwam er toch maar 1 koffer van de twee op de lopende band! Met de adrenaline hoog naar de bagage balie, bleken we niet de enige te zijn, ze hadden zo’n 15 koffers op de latere vlucht gezet. Om half 1 ‘s nachts hadden we gelukkig ook onze tweede koffer, alle spullen van Eniek en mij zaten in die koffer, tja en als de jongens zonder zwembroek komen te zitten is dat een stuk minder erg dan als wij zonder onze toilettassen op vakantie moesten. De hotelshuttle reed inmiddels niet meer, maar lang leve Uber. Om kwart over 1 konden we eindelijk ons bed in kruipen.

Rustig aan ontbijten en daarna met de shuttle van het hotel naar de cruiseterminal, er vertrokken die dag wel vijf schepen, wij varen met de Harmony of the Seas, het grootste cruiseschip ter wereld, voor engineers en andere techneuten genoeg om je over te verlekkeren dus. Check in ging ontzettend vlotjes, we voelden ons al “ervaren” cruisegangers dat we meteen een koortje voor onze zee-passen kochten nog voor we op het schip waren. Zo’n zeepas moet je namelijk overal mee naartoe nemen, is je kamer sleutel, je betaalkaart aan boord en je bewijs om van en aan boord te komen in de havens, erg vervelend dus als je die kwijt bent. Het schip meteen een beetje verkennen, echt gigantisch groot, wel 17 verdiepingen hoog. Ze hebben binnenin een soort atrium met een echt park, drie tuiniers zijn aan boord om de meer dan 10 duizend planten te verzorgen, onze kamers kijken uit op het park, we hebben een leuk raamzitje om in te zitten lezen en te kijken. Daarnaast hebben ze drie waterglijbanen, een kleine zipline, een glijbaan waar je op een matje zit die van de 16e naar de 5e gaat, twee van die ‘flowride’ baden waar je op kunt surfen of bodyboarden, een echte boardwalk met een draaimolen, een winkelstraat (met veel te dure winkels), tig restaurants en evenzoveel tig bars en zelfs een mini-golf baan, kortom het is gewoon een stad op het water. Niet overdrijven, er zijn en kleine 7000 passagiers aan boord en 2100 man personeel, meer mensen dan in Cresskill dus. En vlak voor vertrek moeten we allemaal komen opdraven om de veiligheidsinstructies aan te horen, beetje rommeliger dan de Disney routine, maar ach, het reddingsvest wijst zichzelf, mocht het ooit zo ver komen…

Om vijf uur wuiven we Fort Lauderdale uit en kan het feest beginnen. De eerste avond eten we in het restaurant en gaan we daarna naar onze eerste show in het aquatheater, nog nooit zoiets gezien: dansers, acrobaten, schoonspringers, koordansers en schoonzwemmers die met een dynamisch zwembad een weergaloze show neerzetten. De vloer kan naar beneden zakken en dan heb je een zwembad en weer terug. Een kort filmpje kan het misschien een beetje beter laten zien. Als dit een voorproefje is van de rest van de vakantie, dan zit het wel goed!