Lange stilte zonder update, dus nu kan ik meteen een reuzesprong in mijn herstel beschrijven: ik kan nu – zonder al te veel pijn maar nog wel vrij voorzichtig – m’n arm helemaal omhoog steken. Borstcrawl zit er voorlopig nog niet in, maar dit weekend ga ik voorzichtig weer een schoolslagje proberen. Qua sporten heb ik mij deze maand volledig gefocust op de fietsspieren in de sportschool en wellicht ga ik volgende week ook wel weer de wielren-houding uitproberen. Volgende stap: rechterzij slapen, maar daar zijn we nog niet. En natuurlijk waarschuwt de fysiotherapeut me om niet te hard van stapel te lopen, hij kent mij inmiddels ook een beetje…

Eniek heeft nu een weekje vakantie als tussenweek in haar examenweken, vier weken achter de rug, nog twee te gaan. Maar er wordt een echte pauze van al het leren ingelast met veel activiteiten met vrienden en zelfs drie (halve) dagen werken bij de komkommer kwekerij waar ze sinds kort een baantje heeft, alvast inwerken voor vakantiewerk deze zomer. Stijn z’n sollicitatie als vakkenvuller wil nog niet echt lukken, wellicht omdat zijn school en hobby-rooster maar drie dagen flexibiliteit per week inhoudt, als je tot 16.40 school hebt drie dagen in de week en je mag als 15-jarige alleen tot 7 uur ‘s avonds werken, blijven er niet veel momenten over. Wellicht dat zijn rooster volgend jaar wat meer vrije middagen oplevert.

Voor mijn werk ben ik inmiddels ook weer begonnen met korte tripjes, twee dagen London vorige week met supermooi weer en een relaxed schema. Ik zat in de wijk South Kensington, vlak bij Kensington Garden, zo kon ik ook nog even de toerist uithangen met een lange wandeling door het park met een kasteel, mooie tuinen, fonteinen en beelden. Volgende week een korte trip naar Parijs en zo langzamerhand pak ik alle normale activiteiten weer op.

Er zijn ook minder leuke dingen gebeurd in de afgelopen weken. Zo is onze Mem en Beppe plotseling overleden. Zo zit je nog met z’n allen aan het paasontbijt en zo is ze er niet meer. Drukt je met je neus op de feiten dat zelfs als iedereen denkt dat je 95 gaat worden, het bij 75 zo maar op kan houden. We hebben haar in familie kring begraven naast Heit/Pake, een heel vredig kerkhof in een klein plaatsje in Friesland, omgeven door bossen en heel veel vogels waar ze graag in de tuin altijd naar keek en luisterde. Heel vredig plekje. Rest in Peace…

Al weer een hoop vooruitgang geboekt sinds de vorige blog: je bent al snel blij met kleine dingen. Zoals: de eerste keer dat je met twee handen je sokken aan kunt trekken (goed, daar moet ik dan wel bij gaan zitten) of de eerste keer dat ik een mango kon snijden (is Eniek ook blij mee, want ik maak hem “fijner” schoon dan papa) en zelfs het koken is nu al weer 80% voor mij: alleen als de wok te vol is dan mag Bart komen roeren en de pasta of rijst afgieten gaat ook nog niet, maar verder word ik erg handig.

Verder had ik afgelopen week een update-Rontgen foto in het ziekenhuis en een consult bij de orthopeed. De foto liet zien dat het bot heel netjes heelt, ik mag al beginnen met fysiotherapie en zoals dat heet “geleid actieve” bewegingsoefeningen. Dat klinkt heel spannend, maar de eerste oefening die ik voor deze week krijg: m’n armen gestrekt optillen tot zover als gaat (90 graden dus) en m’n schouders “rollen”. De orthopeed hoopte dat ik einde zomer weer kon zwemmen en fietsen: au! Maar ik heb m’n doelen nu verzet naar zorgen dat ik de bewegingsvrijheid in m’n schouder weer helemaal terug krijg. Met m’n hoofd gaat het ook steeds beter, ik ben na drie vergaderingen al een stuk minder moe.

Elk nadeel heb z’n voordeel, en voor Eniek is het nu wel even fijn dat er in haar examen periode wat vaker iemand thuis is om een kopje thee te zetten als ze thuis komt van een examen. Ze doet dit jaar IGCSE examen, dat hoort bij het internationale school systeem en betekent over 6 weken verspreid 21 schriftelijke examens doen, veel vakken hebben wel drie onderdelen die ze dan niet achter elkaar doen, maar verspreiden over drie verschillende dagen. Ach, het schema gaat op 1 week na redelijk goed, want als je 3-4 examens in een week hebt, dan heb je genoeg tijd om ook rustig te leren en af en toe zelfs een “vrije dag” in te bouwen.

In het weekend ook tijd en energie voor leuke dingen: mijn vader kwam met het voorstel om een rondleiding door de Van Nelle fabriek te doen. Stijn wilde ook wel mee en zo gingen wij op een koude zaterdag met drie generaties op pad. Eerst rondkijken in het Chabot huis, ook een onderdeel van de “nieuwe architectuur”, waar we een video over de bouw konden zien en daarna met een bus naar en een gids door de Van Nelle fabriek. Je komt zo vaak langs het gebouw en om het nu te bekijken en ook de verhalen erover te horen was super interessant. Echt een aanrader voor een korte middag cultuur en geschiedenis.