In de wereld van Facebook, LinkedIn en Snapchat is niemand meer afhankelijk van een nieuwe blog als teken van leven. Al stonden de laatste weken wel meer in het teken van geleefd worden. Zowel Bart als ik aan het werk, kinderen op school en dan toch ook nog even een verhuizing ertussen, maar we hebben het weer overleefd! Op 15 september stonden twee verhuiswagens met spullen klaar bij onze nieuwe huurwoning in Berkel. M’n vader was er ook om te helpen met uitpakken, vooral de keuken is een hoop werk, elk stukje glas- of aardewerk apart ingepakt in papier…daar ben je wel even mee bezig. De verhuizers hadden alles in een dag wel uit de auto en de meubels weer in elkaar, maar wij hadden toch de rest van het weekend nodig om het huis weer enigszins bewoonbaar te maken. Nog diezelfde week konden de verhuizers de lege dozen weer ophalen, daar waren we toch best wel een beetje trots op. Toch wel een beetje een tegenvaller om te ontdekken dat zelfs met die enorm grondige opruimactie en een grote garage sale we nog steeds te veel spullen hebben. De zolder zit vol, deur dicht en niet meer naar kijken tot de volgende verhuizing, haha.

Ons verhuisweekend viel samen met de triathlon van Rotterdam, daar had ik graag wat meer van meegemaakt, maar toch prioriteit gegeven aan de verhuizing. Was wel leuk om tijdens het ontbijt op de flat de zwemmers hun rondjes te zien maken en de fietsers de Erasmus op te zien gaan. Mijn eigen training staat even op koud water, een laag pitje of welke andere omschrijving dan ook, kijken of we het weer op kunnen pakken als alles weer een beetje gesetteld is.

In de tussentijd zijn we met z’n allen weer gewend aan Nederland, dat gaat toch snel, op dagen dat het niet regent is dat nog veel makkelijker, haha, want het weer daar is toch wel een heel stuk beter. Laten we vooral focussen op wat wel leuk is, want we doen ondertussen toch zoveel leuke dingen! De familie Bouma kwam op bezoek om met ons de Wereldhavendagen in Rotterdam mee te maken, Bart en ik zijn naar de Nacht van de Kaap geweest, we kunnen gewoon weer op verjaardagsvisite, zijn bij m’n moeder in de Appelterne geweest en ben met m’n broer op slot Zeist geweest. En natuurlijk kunnen weer alles eten wat we gemist hebben (kroketjes en stroopwafels zijn iets van hun charme al weer verloren). Nu we weer een eigen huis hebben en voorlopig niet weer gaan verkassen, kunnen we ook gewoon weer in het groot inslaan, laat die hamsterweken maar komen!

Mijn werk is nog steeds een groot avontuur. We zijn met alle nieuwe mensen bijna een hele week op introductie geweest, eerste dag op kantoor voor alle marketing achtergrond, tweede en derde dag bij R&D voor alle wetenschappelijke achtergrond en de vierde dag in Cuijk bij de fabriek. Iedere avond ook nog samen, op dinsdag een borrel op Schiphol, op woensdagavond een diner met spreker in het Paushuis in Utrecht (ik wist niet eens dat Nederland vroeger een paus gehad heeft!) en op donderdag bowlen en tafelgrillen in Nijmegen. Na zo’n week ken je niet alleen het bedrijf beter, je hebt ook je groep mede-nieuwelingen erg goed leren kennen, schept toch een band en werkt wat makkelijker samen.

Tweede “uitje” deze maand was met mijn team, drie dagen strategie op de hei, al was het niet op de hei maar in het bos, op kasteel Kerckebosch. Niet veel van het bos gezien, want we zaten vooral binnen te overleggen, maar des te meer van het mooie oude gebouw zelf dat in 1620 gebouwd was. Niet echt een kasteel, maar wel mooi. Ook daar de avonden natuurlijk met leuke activiteiten doorgebracht, de eerste avond met z’n allen Italiaans gekookt in een klein restaurantje in Zeist. Zelf pasta maken is eigenlijk helemaal niet moeilijk en super-lekker! Nu niet denken dat ik alleen maar leuke dingen doe op m’n werk, dat zijn even de twee highlights van de afgelopen zes weken. Ik hoef de navigatie al niet meer te gebruiken om de weg te vinden, maar gebruik hem nog wel om de files wat te vermijden.

In het kort even een verslag van het leven hier, de blogfrequentie zal wel wat minder zijn dan in de VS, maar als ik iets leuks te vertellen heb, dan kruip ik gewoon weer in het toetsenbord.