De laatste volle dag op Ohau stond ‘s ochtends vooral in het teken van geschiedenis, want je kunt natuurlijk niet op Ohau zijn zonder een bezoek aan Pearl Harbor. Voor de meesten van ons vooral tot leven gebracht in een film met Ben Affleck, maar hier het echte stuk geschiedenis. Kaartjes zijn niet altijd makkelijk om aan te komen, dus kregen we de tip om het met een georganiseerde busreis te doen, zodat we in ieder geval een kaartje hadden en ook nog aan het begin van de dag zodat je nog iets had aan de rest van je dag. Moesten we wel al om 6 uur beneden klaar staan, gelukkig was de Starbucks al open! Buschauffeur Ted was een praatgrage en grappige man, vergeet je bijna dat je op een super-toeristische bus zit met 42 anderen.

Bij Pearl Harbor hadden we eerst tijd om rond te lopen op het terrein zelf en daar het museum door te lopen. Misschien voor mezelf spreken, maar als Europeaan krijg je op school toch een stuk minder mee van de spanningen tussen Japan en de VS al in de dertiger jaren, onze (mijn) focus lag toch meer op het Europese stuk van de oorlog. Voordat je op het memorial mag, kijk je eerst een 23 minuten durende film met beelden van zowel Amerikaanse als Japanse kant van het verhaal. Behoorlijk schokkende beelden van de aanval, met alle ontploffingen en doden en gewonden die je echt in het water ziet liggen. En dan te bedenken dat een paar kleine inschattingsfouten met name schuldig waren aan de grootte van de ramp, het feit dat het leger dacht dat saboteurs vanaf land de grootste dreiging zouden zijn en dat daarom alle vliegtuigen bij elkaar stonden, niet gevechtsklaar alsook het feit dat de gezagsvoerder dacht dat de radar hun eigen bommenwerpers oppikte en dus geen alarm sloeg tot het veel te laat was. Zoveel schepen die gezonken zijn, zoveel levens verloren… Iedereen is muisstil als we de boot op gaan richting het USS Arizona memorial. Ze hebben het gezonken schip gewoon laten liggen, inclusief de lichamen van de mannen die erin zijn omgekomen. Het memorial is er later overheen gebouwd en in 1962 geopend. Op de muur staan de namen van alle USS Arizona bemanningsleden die zijn omgekomen bij de aanval. Overlevenden mogen na hun overlijden ervoor kiezen dat hun urn wordt bijgezet in het schip, een duiker brengt de urn dan naar beneden. Er zit ook nog steeds olie onderin het schip, niemand weet precies hoeveel, maar het lekt er nog steeds met kleine beetjes uit, het verhaal daarbij is dat het schip nog steeds “huilt” om zijn omgekomen bemanning. Volgens de gids lekt het niet genoeg olie om schadelijk te zijn, maar daar zal wel niet iedereen het mee eens zijn. We hadden er wijselijk voor gekozen om hier niet een hele dag-trip van te maken, dus de USS Missouri (waar de vrede uiteindelijk getekend werd) alsook de WWII onderzeeboot hebben we alleen van buiten bekeken. Met de bus reden we via een aantal Honolulu bezienswaardigheden weer terug en waren we netjes rond lunch tijd weer bij ons hotel.

De laatste middag op het strand doorgebracht, met z’n vieren een soort van big-wheel-waterfiets gehuurd om op de golven te fietsen, iets te veel inspanning in de blakende zon, maar wel leuk om te doen. Uiteraard geen iPhones of foto-toestel blootgesteld aan de golven, dus jullie moeten me maar op m’n woord geloven. Na het eten werden we niet alleen getracteerd op een mooie zonsondergang, maar kregen we ook een (kleine) vuurwerk show vanaf het strand. Mooie afsluiting.

Weet niet wie de vluchten geboekt heeft (zei de vermoorde onschuld), maar de wekker moest al weer om 4 uur zoveel staan om op tijd bij het vliegveld te zijn. De vlucht naar LA duurt weliswaar maar 5 1/2 uur, maar tel daar de drie uur tijdsverschil bij op en je bent nog steeds pas tegen vier uur weer bij de koffer. Lekker midden in de spits LA uitrijden, we hadden nog een paar dagen geboekt in 1 van de resorts die bij onze timeshare inzitten, Palm Desert. Natuurlijk niet bij nagedacht waarom het relatief goedkoop boeken was in juli, maar een blik op de thermometer leert meteen waarom juli en augustus de “goedkoopste” maanden zijn: het kwik tikt hier deze week de 40 graden aan! Rustig blijven en doen wat de locals doen: veel de airconditioning en het zwembad opzoeken.

Erg veel had ik me ook niet ingelezen op dit gebied, dus daar hebben we dan dag 1 voor genomen om ons te orienteren en het resort te verkennen. Voor de kids leuk: er is een game-room en alles is gratis en natuurlijk is het zwembad erg lekker om in af te koelen. Er is ook een bioscoopzaal(tje) met een PG-13 film om zes uur en eentje voor wat ouder om 8 uur. Met z’n allen Fantastic Beasts and Where to Find Them gezien om 6 uur en Stijn bleef hangen voor Spiderman om 8 uur. Kan ik mooi m’n blog schrijven voordat we met z’n allen gaan crashen…