Na vier weken speuren naar foto’s op het internet en 1 dagje op bezoek, mochten we vandaag onze jongste weer ophalen. Een echte auto-dag: 3 uur heen en drie uur terug, het ophalen zelf kostte maar een kwartier. Bij aankomst in het kamp kregen we netjes te horen dat we bij de sportzaal zowel kind als bagage konden
ophalen. Binnen stonden inderdaad de nodige tassen te wachten. Stijn zoeken was iets meer werk, want die stond natuurlijk niet netjes te wachten bij het bordje “13B”, hij zat gezellig een kaartspelletje te spelen met een aantal andere kinderen die ook nog niet opgehaald waren. En dan waren wij al vroeg, van 11 tot 1 was ophalen en wij waren er om 11.20.
Voor de terugreis gingen we op verzoek van Stijn langs de Jericho Dairy Bar om milkshakes te halen. Nog goede kwaliteit ook en zoals het bordje zei “my brain wants to go to the gym, but my heart says eat more ice cream”. Op de terugreis konden we hem mooi aan een tweedegraads verhoor onderwerpen: wat was het leukst, wat was het minst leuk, heb je nog nieuwe vrienden gemaakt. Het leukste was moeilijk, maar de top tien kon hij wel benoemen. Van
de meeste activiteiten in de top tien hebben we online wel wat fotootjes kunnen scoren, dus we wisten precies was hij bedoelde. Met stip op 1: de rock-band, hij mocht gitaar spelen en ze namen een echte plaat op, hij had zelfs een nieuwe bijnaam, dit jaar geen Frankenstijn meer maar, one-
take-stijn, omdat de opname blijkbaar in 1 keer gelukt was. Op 2: paarden verzorgen. Hij had ook op Cookie wel gereden, maar dat vond hij toch stukken minder leuk dan het verzorgen. Hij had netjes een hele verzorg clinic gehad, om te leren hoe het allemaal moest. Op 3: de DJ clinic, een cursus DJ en op de laatste avond (prom night) mocht hij ook plaatjes draaien met het DJ computer programma. De rest van de top 10 bestond uit bungee-trampoline, het
zwembad en meer bij mooi weer en natuurlijk fieldhockey. Hij had ook dit jaar weer de beker van beste mannelijke speler. Vorig jaar was er maar 1 mannelijke speler, namelijk Stijn, maar dit jaar waren er zowaar 2, dus die trofee was waardevoller geworden. Na alle verhalen was hij toch wel wat moe, want ja, gisteravond was het prom, dus laat op bed en vanochtend moesten ze al om zes uur op om tassen in te pakken, zzzz, zo’n zoemende automotor is erg slaapverwekkend….
Volgend jaar wil hij zeker weer terug, vier weken is helemaal prima, zes zou toch wel heel lang zijn. Het voordeel van weer thuis zijn? Nu hoef je niet te wachten om naar het zwembad te mogen, je kan gewoon zelf gaan wanneer je wilt. En nog geen twee uur thuis, staan z’n vriendjes Markus en Josh al voor de deur om te vragen of hij mee gaat zwemmen. Meteen weer in het ritme dus.
En voor wie zich afvraagt of het zelf inpakken wel goed gaat, nou, het antwoord is: niet echt. De kosten van kamp zijn een beetje omhoog gegaan, als we tenminste alle missende items weer willen vervangen. Missing in action: 10 paar sokken (hij heeft maar 4 paar mee terug), 3 onderbroeken, 3 t-shirts, twee paar slippers, zwemgoggles, 1 handdoek, 2 washandjes en een leesboek. Tja, hij had in ieder geval dit jaar wel zijn kaplaarzen weer mee terug…