Monthly Archives: March 2015

Lekker veel Nederlands in huis!

avondwandeling cresskillOf is het lekker veel NederlandERS in huis? Op zondagavond kwamen Peter Frank en Iris namelijk gezellig bij ons logeren. En die zijn al net zulke lekkere kletsers als wij, het natafelen ‘s avonds duurt dus weer als vanouds lang al deze hele week. Voor de kinderen ook weer een gelegenheid om hun Nederlands wat op te halen, want wij gaan nog wel eens met hen mee als ze in het Engels tegen ons praten, maar ze doen extra hun best om Nederlands te praten nu. En we kregen naast de gevraagde dropjes en eru goudkuipje smeerkaas allemaal een pakje van de Donner. Ik bewaar mijn boek tot de vakantie, maar Stijn is meteen begonnen en niet gestopt tot hij het donderdag uit had!

chelsea pier viewWij moeten deze hele week natuurlijk gewoon werken en scholen, maar Iris en Peter Frank gaan elke dag met hun autootje New York in. Ontdekken weer plekjes die wij nog nooit gezien hebben, zoals Little Italy in de Bronx (little Italy in Manhattan is te chelsea pier picturetoeristisch geworden volgens het magazine dat PF gelezen heeft). Het weer zit hen niet heel erg mee, want op maandag en dinsdag was het bijna vrieskoud en vanaf woensdag is er bijna iedere dag miezer of regen geweest, heel onkarakteristiek voor hier… Op woensdag was Peter Frank even een dagje op zichzelf aangewezen, want er was een workshop van Unilever waar Iris ook mee naartoe ging, gezellig met z’n drietjes naar de stad, want de workshop was in Chelsea Pier, met geweldig uitzicht op de Hudson en het statue of Liberty!

bronx boodschappenNa het bezoek aan Little Italy hebben Iris en Peter Frank lekker uitgebreid voor ons gekookt, een drie-gangen maaltijd met stijl: italiaans kokenbruschetta en parma ham vooraf, vis met venkel uit de oven en lekker aardbeien met room toe. Restaurant is er niets bij! Daar kan mijn spaghetti met meatballs niet tegenop…

Eniek heeft nog niet voor hen gekookt, gaat ook niet meer gebeuren denk ik, we bouwen het cooking with a friendhele programma te vol. Maar vorige week zaterdag heeft ze wel heerlijke minestrone soep gemaakt een vriendin van school. Er zijn nog een paar hoofdgerechten over in het boek, daarna zal ze of op een nieuw boek moeten overgaan of in herhaling gaan vallen. Misschien kunnen we dan de kunst van het ‘improviseren met andere ingrediënten dan in het recept’ gaan uitproberen.

lente???

IMG_1830De sneeuw begon net weer aardig te smelten, de muur bij de oprit was geslonken tot een klein heuveltje, toen het weerbericht voor vrijdag ons danig teleurstelde: 3-5 inch sneeuw verwacht gedurende de dag. Ook meteen weer reden voor alle scholen om een “early dismissal” uit te roepen. Alsof je als ouder niets beters te doen hebt dan om tien voor twaalf al bij school te staan. Ach, en natuurlijk begint het dan pas rond een uur of 2 licht te sneeuwen. Maar toch, eerste lente-dag en je zit in de  sneeuw, da’s minder!

IMG_0176Einde avond lag er een mooi pak sneeuw, ongeveer 3 inches zoals voorspeld. Maar neemt niet weg dat de hamburgers nog steeds gebakken moesten worden. Arme Bart, die gaat in regen, in sneeuw, maar gelukkig meestal in zonneschijn achter de Weber staan!

IMG_0184De volgende ochtend was het mooi winters wakker worden. Iedereen is de sneeuw meer dan zat, maar gelukkig waren de straten zo warm geweest dat er vooral sneeuw op het gras lag, onze oprit was zelfs bijna helemaal schoon, alleen het paadje naar de voordeur moest even geschoven worden. Een zonnetje en temperaturen van 8-9 graden zorgden ervoor dat we einde zaterdag weer op hetzelfde sneeuw niveau zaten als vrijdagochtend. Volgende week ook weer temperaturen rond de 10 graden voorspeld, dus goede hoop dat er op 1 April niets meer van de winter te zien is!

1st day of spring snow

“wij” liepen de halve marathon

Een weekend vol met leuke dingen weer. Ik zal in chronologische volgorde vertellen en de uitleg van de titel tot het laatst bewaren. Alwin kwam dit weekend bij ons logeren vanuit het verre Denemarken. We hadden ons al lang op zijn bezoek verheugd, lees vooral ik, want het was tenslotte al zo’n 15 jaar geleden dat we elkaar voor het laatst in levenden lijve gezien hadden. Maar lang leve facebook dat een aantal jaar geleden het contact weer was gelegd. Op vrijdag de dertiende aankomen, heeft zo zijn nadelen, maar na door een ietwat vreemde taxichauffeur gered te zijn van een niet meer werkende huurauto, kwam Alwin nog net op tijd voor het avondeten bij ons aan. Alsof er geen tijd voorbij was gegaan, zo vertrouwd zat hij bij ons aan tafel!

piOp zaterdag was het een bijzondere dag: Pi-dag. Nee, niet pie-dag (van de taarten), maar pi van het wiskundige getal. In Amerika schrijf je de maand eerst en dan de dag, dus dat maakt 3.14 (pi met twee decimalen). Dit jaar extra bijzonder, want het was 3.14 15: Pi met vier decimalen dus. Maar de mede-nerd gaat meteen zeggen: nee, vier decimalen is pas volgend jaar. Daar hebben ze wat op gevonden, want de echte grote Pi-dag dien je te vieren om 9 uur 26 minuten en 53 seconden, want dan staat er: 3.141592653 en dat is dus wel Pi. Dat laatste kunnen we nu allemaal weer mooi vergeten, meeste mensen weten dat pi 3.14 is of 3.142 en dan houdt het vaak wel op. Nog leuker natuurlijk is het bakken van een echte Pi-taart. De eerste hebben we zelf opgegeten en daarna heb ik er op zondag nog een gebakken voor Stijn z’n meester, want die is namelijk op 3/14 jarig. Werd hij ook nog eens 31 jaar oud, dus Stijn en ik hebben uitgerekend dat hij zijn eigenlijke pi-verjaardag op 12 augustus moet vieren, want dan wordt hij 31.4159 jaar oud!

starbucksZaterdag was ik niet de enige die in de keuken stond, want Eniek had vorige week de smaak zo te pakken gekregen dat ze ook dit weekend weer een gerecht wilde maken uit haar nieuwe kookboek. Met een boodschappenlijstje op zak gingen Alwin en ik erop uit om alles te halen. Goed excuus om ook nog even koffi te zalm op noodle bedjedrinken met z’n tweeen, had ik eindelijk iemand bij me die qua geslacht ook voldoet aan de naam “Oscar”. Boodschappen bijna volledig geslaagd, alleen de noodles waren niet helemaal die soort die in het recept stond, maar gelukkig mochten deze ook. Eniek heeft een heerlijke maaltijd van zalm met groenten uit de oven op een bedje van sojasaus noodles gemaakt. Echt verrukkelijk! Hopelijk wil ze volgend weekend weer een keer koken.

klaar voor de loopZondag was de meeste bijzondere dag van het weekend. Alwin was namelijk hier om de halve marathon van New York te lopen. Dat is best een prestatie, want als buitenlander kom je er eigenlijk alleen maar doorheen als je een hele goede tijd gelopen hebt, dat heet time-qualifier. Alwin’s snelheid op de halve marathon houd ik nog niet vol op een 5 km, dus met gepaste trots mocht ik op zondag zijn “groupie” zijn. Om even na half zes stapten we in de auto, net op tijd voor het gekkenhuis dat New York’s verkeer werd door alle afsluitingen. Er deden security in de ochtendmeer dan dertig duizend renners mee, de organisatie was bijzonder strak: op 59th street stonden allemaal vrachtwagens op een rijtje om de tasjes van de renners in ontvangst te nemen op nummer, die reden dan naar het eindpunt, zodat alle renners hun spullen daar weer in ontvangst konden nemen. Enige nadeel is dat je je warme trui en broek dan al vroeg uit moet doen, want je moet ook ruim 20 minuten voor de start al in je eigen startvak staan. Als niet-renner mocht ik niet verder mee dan de security DSC_7993poortjes die alle mensen eerst scannen op verdachte stoffen en pakketjes. De start was om half acht in Central Park, eerst naar het Noorden, dan met een bocht weer terug door Central Park om op 7th avenue langs Time Square naar 42nd street af te dalen. Bij Times Square was ik gaan staan om aan te moedigen, lekker muziekje erbij, kopje koffie DSC_8001van de Starbucks en het wachten ging best snel. Eerst kwamen de rolstoelrenners, daarna de echte profi-vrouwen, vlak daarna gevolgd door de echt snelle mannen. Hoe DSC_8012lager je nummer hoe sneller je tijd, dat heb ik nu ook weer geleerd. En hoe sneller de lopers, hoe meer motoren met cameras, maar dat laatste wist ik al. Op de app van de halve marathon kon ik de tussentijden van Alwin bij elke vijf kilometer volgen. Hij liep heel strak: 20  minuten over de eerste 5, 40 minuten bij de tweede vijf, dat kwam al snel. Ik camera in de aanslag, zag hem al van verre komen, ik juichen en plaatjes schieten.

Opeens bedacht ik me dat als hij in dit tempo door zou blijven lopen, ik nog moest opschieten ook, dus op een drafje naar de metro, alwaar ik 9 minuten moest wachten op mijn metro naar het zuidelijkste puntje van Manhattan. Het was ook nog eens een stop-trein, eindeloos duurde de reis. Op de app zag ik al dat Alwin 6 minuten eerder dan ik ter hoogte van 18th street was! Stressen! Zou ik het 20 km aanmoedigingspunt dat we hadden afgesproken nog wel halen. Met nog 1 minuut speling sprong ik uit de metro, met twee treden de trap op, (te) snel door het poortje en een sprintje naar het 20 km punt. Kwam ik daar toch tegelijk met Alwin aan, gillend nog even aanmoedigen eeindtijdn toen was hij al weer uit beeld. Je kon nu wel zien dat hij toch ook menselijk was en 20km hem niet kwamen aanwaaien. Maar als je zo fanatiek bent dat een 40 seconden verval op de laatste 5 km niet goed genoeg is, tja, wat kan ik daar nog van zeggen. Op dat moment bedacht ik me fanatiek dat ik als ik snel door kon steken ik de finish ook nog kon halen, dus ik weer rennen. Langzamer dan de lopers die er al 20 op hadden zitten, maar toch buiten adem kwam ik bij de finish aan en ik had m’n camera nog niet uit de tas of daar kwam Alwin over de finish: 1 uur 25 DSC_8024minuten. Jeetje wat een tijd, echt super! Voor mij ook super om dat allemaal langs de kant mee te maken, bijna alsof ik ‘m zelf liep, haha, “wij” hebben ‘m gelopen. Alleen maar 1 van ons had de zware benen om het te bewijzen. Die van mij waren alleen maar een dikke blauwe plek rijker van het poortje dat ik te snel had genomen.

DSC_8037Na een kopje koffie en wat eten bij de Starbucks kon Alwin er al weer tegenaan, wat zullen we eens gaan sightsee-en? We zaten zo vlak bij de Freedom Tower, het 9/11 monument en het recent geopende 9/11 museum, dat leek ons een goede stop. De IMG_0154eerste keer voor mij dat het monument helemaal open was, dus geen hekken meer eromheen. Maakt het geheel een stuk ruimer en daardoor ook indrukwekkender en statiger. We hebben dik twee uur in het museum doorgebracht, echt onder de indruk. Iedereen heeft zijn eigen verhaal van waar hij was toen 9/11 gebeurde, ik weet ‘t nog goed, maar om het zo allemaal weer op een rijtje gezet te zien, de beelden, de foto’s, de resten van brandweerauto’s, stukken gebouw en een documentaire met alle belangrijke politici van die tijd. Regelmatig kippenvel en een brok in m’n keel!

Met een heel aantal andere mensen met medailles om hun nek en doorzichtige marathon-zakjes aan hun hand zaten we in de metro weer terug naar de parkeergarage. Chaos was een stuk minder geworden, dus de rit naar huis ging eigenlijk heel soepel. Thuis nog even voorbereiden op de week die komen gaat. M’n nieuwe hardloopschoenen even ingelopen (slecht 1/4 van de afstand die Alwin gelopen had, hoor), pizza besteld en natuurlijk uitgebreid nagepraat over de afgelopen dag en dagen. Dat de warmwaterketel het vervolgens begaf, mocht de pret niet drukken. Daar komt maandag de loodgieter wel naar kijken…

bliksem bezoekje

IMG_0108Een heel gezellig weekend met m’n moeder! En ja, die is inderdaad zo gek dat ze voor een weekendje over komt vliegen. Want zoals ze zelf zegt: ze heeft eigenlijk al zo veel gezien in de omgeving, dus het enige dat ze nog wil zien is ons en ja, dat kan het beste in het weekend. Op IMG_0111vrijdagavond haalde Bart haar Newark op en konden we gezellig samen eten. Zaterdag bij de Panera ontbijten, lekker winkelen, koffie drinken. Om het avondeten hoefden we ons niet druk te maken, want Eniek wilde helemaal zelf koken. Ze had bij de Barnes & Noble een kookboek uitgezocht, kids’ healthy meals, was vervolgens met Bart naar de supermarkt gereden om daar alle ingredienten uit te zoeken en heeft heerlijk voor ons gekookt! Dat mag wel vaker, niets eet lekkerder dan een maaltijd die je niet zelf hebt hoeven koken…

IMG_0115Op zondag deden we niet veel bijzonders, lekker ontbijten thuis, boodschappen doen, was opvouwen (niets ruimt lekkerder op dan wasgoed dat is opgevouwen door je moeder…), bed van Eniek omgebouwd tot een bedbank (een hoogslaper is niet voor tieners blijkbaar) en als afsluiting van het weekend gegeten bij Hanami. Dat is nu bijna traditie en misschien IMG_0117bestelt de bediening volgende keer al wel als ze ons zien binnenkomen, want we bestellen iedere keer hetzelfde, tot aan de drankjes toe. Voor morgen hoeven we ons ook niet druk te maken over het avondeten, want m’n moeder heeft meer dan 1 1/2 kilo gehaktballen gedraaid en gebakken. Natuurlijk gaan die niet in 1 keer op, we hebben nog voor drie keer in de vriezer ook. Een beetje Hollandse gezelligheid op voorraad dus.

Verder weinig te melden, er ligt nog steeds een dikke muur sneeuw, maar vandaag kwam het kwik dusdanig boven nul dat we het voorjaar bijna konden voelen! Ook de klok doet al mee: bij ons is het nu zomertijd. Totdat het in Nederland ook zo is, is het tijdsverschil nu dus 5 uur in plaats van zes. Goed om rekening mee te houden en we zullen ons niet verbazen als we na het avondeten nog facebook posts krijgen vanuit Nederland. Morgen gaat m’n moeder al weer naar huis, ik ga eerst nog uitgebreid met haar ontbijten nadat ik de kinderen naar school heb gebracht en voor ik naar mijn werk ga, dus er zit nog wat gezelligheid in het vat. We mogen toch al niet klagen over gezelligheid in de maand maart, we krijgen nog twee keer logees!

de 1 meter gepasseerd!

FullSizeRender (1)Vandaag weer een snowday en de derde keer sneeuw binnen 1 week. Bovenop een hele hoop oude sneeuw natuurlijk. Op zondag al de hele dag binnen gezeten en twee keer de oprit geveegd. Op dinsdag had ik mazzel, want de sneeuw kwam einde middag/begin avond en ik had een etentje met m’n werk, dus mocht Bart al het schuifwerk in z’n eentje doen. Tegen de tijd dat ik terug IMG_0062kwam van m’n etentje was de sneeuw overgegaan in regen en waren niet alleen de wegen beter begaanbaar, maar werd ook mijn auto nog eens mooi schoon geregend. Maar donderdag, vandaag dus kwam sneeuw-“storm” Thor toch met een dikke 5 inch sneeuw bij ons langs. Helaas niet ‘s nachts, maar gewoon overdag. Dus: geen sneeuw en ook kantoor ging vroeg dicht. Dit keer waren zelfs voor ons de wegen niet echt prettig, dus zelfs Bart nam een thuiswerkdag. Begin middag met z’n tweetjes de oprit en het voorpad weer geveegd. Bart met de machine de oprit en ik met de schep het kleine paadje. Het begin van onze oprit is nu officieel de 1 meter sneeuw gepasseerd. Goed, dat komt omdat we de sneeuw daar steeds opgooien, maar dan nog: een indrukwekkende muur sneeuw! En nu maar hopen dat het echt de laatste was!!!