Geweldig mooi herfstweer dit weekend, da’s echt lekker genieten: mooie kleuren, blauwe luchtend. Prima weer om er op uit te gaan, Halloween in de dierentuin had nog meer op het programma, dus zondagochtend met z’n allen weer in de auto richting de Bronx. Als bijrijder kon ik eindelijk mijn dagelijkse commute op video vastleggen, da’s niet helemaal veilig om al rijdend te doen en de go-pro vergeet ik iedere keer mee te nemen. Het is zondag, maar zo ziet mijn ochtend-rit er op dit moment uit, kan niet mooier, toch?

Bij de dierentuin een andere parkeerplaats gezocht, zodat we vanaf een andere kant binnen kwamen. De bizons – niet te verwarren met buffels – kom je dan als eerste tegen. Daarna de David’s herten, ik wist niet dat die bijna uitgestorven waren en dat alle nu nog levende David’s herten afstammen van 1 Engels landgoed waar ze vanuit China heen gehaald waren als “aankleding”, de een houdt koeien, de ander David’s herten. De tijgers mogen natuurlijk niet gemist worden. Net als Tommie kijken ze je aan met een koele minachting terwijl ze statig maar wat liggen. Ik zag wel vier beren broodjes smeren en we weten nu ook dat IJsberen pompoenen lekker vinden. De hele dierentuin staat nog steeds in het teken van pompoenen en Halloween natuurlijk. Het verblijf van de vleermuizen was omgetoverd tot een lange lichtshow met allemaal kunstig gesneden pompoenen. Ze waren zelfs zo mooi gesneden dat ik me afvroeg of er niet gewoon met computergestuurde lasers was gewerkt. Maar hoe dan ook, een mooi spektakel.

Na een korte pauze bij de bavianen met een kleine omweg geprobeerd weer bij de auto te komen. Oponthoud bij het s’mores station: ze hadden grote bakken met houtskool neergezet en je kon een spies kopen met 3 marshmallows eraan. Als ze dan goed geroosterd waren, kon je ze tussen twee Graham crackers met een stukje chocola doen. Top s’mores, want houtskool maakt dat je gelijkmatiger je marshmallows kunt roosteren. Ook nog even gekeken bij de pasgeboren zeehondjes en daarna toch echt op huis aan. Blijft leuk de dierentuin, maar denk niet dat we drie keer op rij vol gaan maken, twee was wel weer even genoeg. Maar mooie plaatjes heeft het wel opgeleverd, kijk maar in het foto-album:

Stijn’s school had ook dit jaar weer de boeken-drie-daagse. Georganiseerd door de oudervereniging en ondersteund door Scholastic, dat is een online boekenclub voor leraren en ouders. Iedere dollar die je uitgeeft, geeft de school punten om daarmee boeken uit te zoeken. Erg goed dus voor de schoolbibliotheek zo’n evenement. En ook voor de thuis-bibliotheek. Want reken maar dat de kinderen door hebben dat lezen educatief verantwoord is. En als ze dan een aantal echt goede boeken uitzoeken, dan wil moeders ook nog wel eens een oogje dichtknijpen voor een Geronimo Stilton boek.

Ze vragen ook ieder jaar vrijwilligers voor achter de kassa en dit jaar dacht ik: “kom doe eens gek”. Voor een kassa draai ik met al die jaren Maxis en een zomer V&D mijn hand natuurlijk niet om, haha. Dinsdagavond van zes tot acht de kassa gedraaid. Erg gezellig met de ouders en andere vrijwilligers, maar niet super veel te doen, dan was zaterdag in de supermarkt toch iets uitdagender…

Zoals beloofd ook de antwoorden van de quiz van vorige blog. En de eerste prijs gaat naar…. Alwin! De enige die antwoorden had ingestuurd, maar desalniettemin: gefeliciteerd! En helemaal super: google niet gebruikt! Tja, daarmee al verraden dat de antwoorden in de buurt kwamen, maar niet helemaal correct waren. In ieder geval niet volgens de dierentuin:

– Maar liefst 40% van alle zoogdieren zijn knaagdieren! Dat is een stuk meer dan ik zelf gedacht had, maar misschien wil ik al die muizen en ratten wel helemaal niet zien… Een van de soorten die we hier echt meer zien dan ons lief is: de eekhoorn, tjonge, die graaft al z’n nootjes in in ons grasveld dat we met zoveel zorg proberen mooi groen te krijgen.

– En de mieren waren voor mij nog veel verrassender. Een gewone werkmier kan maar liefst 7 jaar oud worden. Onder de juiste omstandigheden en bij afwezigheid van miereneters uiteraard. En de koningin van de kolonie? Die kan doordat ze zo heerlijk in de watten wordt gelegd maar liefst 15 jaar oud worden!

Voor al die mensen die niet meegedaan hebben, volgende keer beter. Alwin, als je in de buurt bent: ik tracteer op sushi!

Ons toch weer laten overhalen om een dierentuin-abonnement te nemen. Tja, als de reclame-email je dan voorrekent dat je het na 1 bezoek er al uit hebt, dan weten ze het wel heel aantrekkelijk te brengen. Haha, of de dierentuin is gewoon buitengewoon duur als je losse kaartjes koopt, dat kan ook. Ach, altijd leuk om iets te doen te hebben. En misschien komen we er dit keer WEL aan toe om het aquarium te gaan bekijken in Queens…

De hele maand Oktober staat in het teken van Halloween, vandaar Boo at the Zoo. Natuurlijk al wel eens eerder naartoe geweest en eigenlijk is dat het leukst in het donker, als alles mooi verlicht is, maar het lijkt of dit jaar die avond-programa’s er niet zijn. Of in ieder geval hebben wij er nog geen e-mail over gekregen. Gewoon bij daglicht is ook leuk! De Garmin had ons naar de “verkeerde” ingang geleid, we kwamen nu dus niet bij de hoofdingang binnen, maar bij de ingang vlakbij het restaurant. Daar kwam je meteen an in de Halloween stemming: overal spinnen, heksen en grafstenen. Eerste stop? Nee, in de draaimolen wilden de kinderen niet meer, maar het mouse-house dat leek ze wel wat (of kwam het doordat het binnen en dus lekker warm was?). Zelfs in het mouse-house zag je overal pompoenen in de hokjes. Leuke weetjes te over, wie kan raden welk % zoogdieren knaagdier is? Niet valsspelen met google en dan maak ik er een leuke prijsvraag van, met de antwoorden in een volgende blog 🙂

Favoriete stop is nog steeds de Butterfly garden, of in goed Nederlands de Vlindertuin. Ook daar is het natuurlijk lekker warm. En ze weten je ook meteen in een sprookjesstemming te krijgen: klassieke muziek op de achtergrond en dan al die vlinders om je heen, je gaat gewoon op zoek naar de elfjes tussen al het groen. De kinderen kregen een soort van ‘zoek-de-vlinders’ plaat mee, dan kon je kruisjes zetten als je de vlinder op het plaatje zag. We hebben ze niet allemaal gespot, maar toch wel een soort of 10-11 gezien: zwart met geel, zwart met wit, zwart met blauw, oranje, rode, gele, grijze (o, dat zijn motten). Buiten nog op de foto als insect. Supergrappig vonden de kids dat, want het opstapje voor de allerkleinste kon nu mooi gebruikt worden als kniel-bankje en dan nog moest eniek bukken om door het gat zichtbaar te zijn. Tweede quiz vraag over insecten: iedereen weet dat juffrouw mier super-hard werkt, maar weten jullie ook hoe oud een mier kan worden? Bonus-punten als je weet hoe oud de koningin kan worden!

Derde uitgebreide stop van de dag: De Congo exhibit met gorilla’s, bavianen en andere apen. Ga je naar de dierentuin? Kijk dan aapjes! Maar voor echt mooie foto’s heb je daar toch echt een goede camera nodig, dan voldoet de iPhone nog niet. Alleen de grote gorilla was dichtbij genoeg en zat lekker lui stil. Voor de mooie mandril met z’n knalblauwe neus boven een roze-rood varkensneusje moeten we nog een keer terug met de echte camera!

Nog even wat drinken in het centrale restaurant, kijken hoe de professionals pompoenen snijden – toch andere koek dan bij ons thuis – en daarna al weer richting huis, er moet nog huiswerk gemaakt worden! En zo kunnen we iedere keer weer een ander hoekje van de dierentuin doen. Kids vonden het leuk, mocht volgende week zondag wel weer, haha.

Een kleine week na z’n echte verjaardag: het feestje. Hij had zelf het groepje jongens klein gehouden, wilde eigenlijk maar vijf kinderen uitnodigen, maar 1 van de vijf kon helaas niet. Toen mocht Eniek ook meedoen om het zestal compleet te maken (of gewoon omdat Stijn een lieverd is). Het thema hadden Eniek en Stijn samen bedacht: als het dan bijna Halloween is, laten we dan ook iets doen dat daarmee te maken heeft: pumpkin carven, ofwel pompoen-snijden in goed Nederlands.

Eerst was er natuurlijk tijd voor een taartje. Ook daar niet de standaard grote taart van de bakker, maar cupcakes die ze zelf mochten versieren. Met alles wat ze maar wilden (dat op tafel stond): icing, slagroom, verschillende kleuren hagelslag, snoepjes, chocolaatjes, genoeg om uit te kiezen. Maar ze hielden het allemaal heel beschaafd, voor de icing en de candy corn (Halloween snoepjes) waren populair.

Daarna naar beneden voor de “verrassing”, alle jongens moesten van Stijn hun ogen dicht doen, zodat het echt een verrassing bleef, grappig gezicht zo’n polonaise, ze hielden zich er allemaal goed aan, zelfs Stijn deed z’n ogen dicht en die wist toch wat er stond, had hij zelf helpen klaarzetten. Een enthousiaste reactie van alle kids, dat was fijn om te horen, want ja, een creatieve bezigheid met vijf jongens is toch altijd even afwachten. Maar ze hadden geen van allen ooit zelf een pompoen gesneden, dus dit vonden ze wel spannend. Ik had voor ieder kind een snij-setje gekocht. Eerste taak: de pompoen helemaal leeghalen, dat gaf de nodige hilariteit, wat het is me toch een slijmerige rotzooi daarbinnen! Na een kleine drie kwartier ploeteren waren ze allemaal klaar en konden ze aan het echte werk beginnen: het snijden van het gezicht. Alleen Eniek tekende eerst wat ze precies wilde “zagen”, de rest deed het meer op gevoel. Allemaal hartstikke leuke gezichten gemaakt. Buiten op een rijtje neergezet bij de deur.

Daarna deel twee van de verjaardag: een leuke film, RIPD (rest in peace department), echte humor voor elf-jarige jongens. Gelukkig hoefden Bart en ik daar niet bij te zitten, geef ze wat te drinken en ze zijn weer zoet. Om half zes was de pizza er en de film precies afgelopen. Boven met z’n allen een paar stukjes pizza gegeten. Niemand had daarna nog plek voor een stukje taart na, dus hebben Bart en ik ze – met pompoen en kaarsje op batterijen – weer naar huis gebracht. De tweeling kon ik lopend brengen, die wonen aan het eind van onze straat en Bart ging met de auto de andere twee weg brengen. Iedereen was het erover eens: een geslaagd feestje!

Foto’s van het feestje in picasa

Na twee jaar in de VS heb ik het opgegeven dat ik een hockey-club ga vinden voor de kids. Ja, ijshockey, dat is wat ze hier onder hockey verstaan, maar field hockey… de Amerikaanse dames mogen het dan ver geschopt hebben tijdens het laatste WK, maar een club vinden hier, ho maar. Ja met een beetje mazzel vind je een club voor high school girls, maar daar is Eniek nog te jong voor en jongens vind je al helemaal niet.

Dan kijken wat de kinderen nog meer leuk vinden, een hele zoektocht! Het golf van vorig jaar, daar is Stijn al een beetje op uitgekeken (of liever, de leraar vond hij niet helemaal leuk meer). Gelukkig bood school uitkomst: daar hebben ze nu zes keer op woensdag na school scherm-les (fencing). Eerst een uitprobeer-cursus, want ze kunnen al het materiaal lenen. Na de kerst is het nog zes keer en dan moeten ze wel zelf materiaal kopen. Stijn vindt het erg leuk, dus top: 1 kind weer op een sport!

Eniek gaf in de vakantie zelf aan dat ze wilde try-outen voor het middle school volleybal team, alleen 7th en 8th grade kunnen meedoen. Alle vijftien meiden die try-out deden, mochten meedoen in het team. Missie nummer 2 ook geslaagd, ons een beetje verslikt in de hoeveelheid trainen, want het is vijf keer per week trainen of wedstrijden. Maar gelukkig regelt het zichzelf allemaal. Bij uit-wedstrijden gaan ze met een schoolbus en als het een thuis-wedstrijd is dan is het allemaal op loopafstand. Deze week hadden ze hun eerste thuis-wedstrijd. Met een hoop kunst en vliegwerk had ik mijn agenda weten vrij te houden om te gaan kijken. Was leuk om te zien, zo af en toe waren er leuke rallies, maar de tegenstanders waren echt te sterk. Op de foto’s kun je Eniek zien met nummer 15 op haar shirt.

Tja, dan kunnen de ouders niet achterblijven. Bart heeft z’n golf (nee dank je), ik mijn hardlopen (zegt hij dan weer nee dank je op), maar zou toch leuk zijn om samen iets te doen. Dus vanaf half september zitten we samen op tennisles hier in het dorp. En we vinden het allebei hartstikke leuk. Proberen minimaal een keer per week nog erbij te oefenen met z’n tweetjes, het begint al ergens op te lijken. En in ieder geval is het weer iets waar we ons allebei lekker in het zweet mee kunnen werken! Want geloof maar niet dat ik me de kaas van het brood laat eten met dit spel!