Een groter contrast met de vorige keer skiën in Oostenrijk kan er niet zijn. Alle handwarmers en dikke truien konden we de eerste twee dagen gewoon thuis laten. Nog niet eerder hebben we op 1 januari met 12 graden op de latten gestaan. In de bergen komt zo’n warmte-inversie wel vaker voor, dan sta je ‘s ochtends op met 2-3 graden in het dal en dan is het boven op de piste al enkele graden warmer dan beneden. Voeg daar dan ook nog een strakblauwe lucht aan toe en dan stijgt het kwik naar een dikke 12 graden.
Op zich houdt de sneeuw zich dan nog steeds wonderbaarlijk goed. Blijkbaar een goede onderlaag en meester-prepareerders die de schade ‘s nachts weer prima weten te herstellen. Zelfs de dalafdaling is open! In het dal is er natuurlijk bijna geen sneeuw meer te bekennen, maar bovenin is alles nog prachtig wit. En als je dan je jas uit kunt doen op het terras met koffiedrinken dan voelt het dus echt als voorjaar.
De grootste uitdaging van skiën met z’n tienen is het vinden van een tafel die groot genoeg is, en ook nog niet bezet. Tijdens de koffie nog niet zo’n probleem, maar tijdens het spitsuur tussen 12 en 1 is het bijna onmogelijk. Al na de eerste dag hebben we ons schema dus een beetje aangepast: koffie om 11 uur en dan lunch om 1 uur. Alle afspraken voor eenieder die op tijd in de buurt is, maar tot nu toe vinden we het allemaal nog zo gezellig dat we echt wel zorgen dat we op tijd er zijn.
‘s Ochtends ook al een mooi ritueel van tafel dekken, broodjes ophalen die beneden bij de centrale brievenbussen bezorgd worden, grote pot koffie en idem pot thee en dan lekker relaxed ontbijten. Tot nu toe zijn we ontzettend blij met ons mooie appartement voor 10 personen. Super veel ruimte, vijf slaapkamers, vier badkamers, aparte kamer voor de skischoenen met verwarming en als kers op de taart een heerlijk grote sauna. Al had die best kleiner mogen zijn, want ik ben de enige die er gebruik van maakt.
Onderaan de lift waar we de ski’s ook gehuurd hebben, kunnen we de ski’s (en snowboards) in het skidepot laten staan, zodat we alleen met de schoenen hoeven sjouwen. Erg vernuftig systeem waar je je eigen skirek open maakt met je liftpas, weet je ook zeker dat niemand er met je ski’s vandoor gaat. En het scheelt een hoop sjouwwerk. Na de ski-dag gaat 1 auto naar de supermarkt om inkopen te doen voor het avondeten en tot nu toe hebben we om de beurt gekookt of in ieder geval bepaalt wat er gekookt gaat worden. Dankbaar koken voor 10, enige dat we missen is een ander toetje dan yoghurt.
Derde dag skiën inmiddels al achter de rug. Vandaag iets minder warm, iets minder zon, of zeg maar liever: geen zon, want ‘s ochtends hing er een wolk iets te laag en hadden e wat mist. In de middag ging het ook sneeuwen, maar dat vonden we helemaal niet erg, dat betekent alleen maar dat de pistes morgen misschien nog iets beter zijn.
Voor het eerst op vakantie naar het buitenland met een 100% elektrische auto, dat schijnt een soort vuurdoop te zijn waar menig autorijder tegenop ziet. Laadstress als negatief bijverschijnsel van de normale euforie die hoort bij elektrisch rijden. Maar je kunt je overal op inlezen of een vlogger vinden die hele goede tips heeft. Gewapend met de app A Better Route Planner en de tip om te zorgen dat je 20% als absolute ondergrens moet aanhouden, vertrokken we om zes uur ‘s ochtends met 100% in “de tank” vanuit Pijnacker. 
Bob, Magon en Bjorn vertrokken om dezelfde tijd uit Friesland en Lars, Sofie, Eniek en Nino idem vanuit Groningen. Afgesproken bij dezelfde Rasthof waar we al 25 jaar lang afspreken richting Oostenrijk: Hünxe aan de A3. Maar 4 laadpunten, maar traditie gaat toch boven laad-zekerheid in dit geval. In de Whatsapp groep delen we onze live locatie, erg handig om bij te kunnen houden waar iedereen zich bevindt. Wij hadden minder lang rijden, dus waren als eersten de grens over. Was nog vroeg en nergens file.
Via de ABRP app kun je precies zien hoeveel laadpalen er op je volgende stop zijn en hoeveel er vrij zijn. Dat is redelijk “live”, dus al ver van tevoren kun je duimen dat die ene vrije paal vrij blijft. En in geval van nood kun je altijd een nieuwe stop uitzoeken. Maar we hadden mazzel bij de Hünxe, want toen wij aankwamen was er nog eentje vrij, weliswaar een max 50kWh paal, maar we gingen toch koffie drinken en we waren de eerste, dus in 45 minuten kun je ook weer tot 80% laden. De volgende stops zoeken we toch wat grotere laadstations uit, ook dat kun je instellen en dan plant hij de optimale route. Met 20 laadpalen hoef je je eigenlijk geen zorgen te maken of er nog eentje vrij is. 
Koffie met z’n tienen, dan heb je een heel dienblad vol. Gelukkig waren er nog voldoende tafels vrij, want dat is altijd het andere heikele punt van reizen in een grote groep. De route verder naar onze tussenstop in München in de app gezet en iedereen de adressen van de laadstations doorgegeven. In totaal moeten we nog drie keer stoppen, dus dat valt echt mee. Het is ook fijn om iedere anderhalf – twee uur even de benen te strekken. Gelukkig is de rest het daar ook mee eens, want de laadtijd gaat toch een stuk sneller als je met z’n allen gezellig aan de klets bent.
De grote laadstations zijn niet bij de Rasthof/benzinepompen aan de snelweg, maar er wel recht naast, nauwelijks omrijden en voor de andere twee auto’s veel goedkopere benzine dan aan de snelweg. Enige is dat je de toiletten moet zoeken bij McDonalds of Burger King restaurants die ook goede business ruiken bij zo’n mega laadstation. Bij één stop waren er 12 Allegro palen en wel 30 Tesla palen. Daar kwamen we er ook nog net op tijd achter dat in Duitsland nog niet alle Tesla palen open gezet zijn voor andere auto’s, in Nederland inmiddels wel, maar in Duitsland alleen op een paar locaties. Dus de geplande Tesla locatie snel vervangen en Tesla vermijden we deze vakantie voor het gemak maar even. Keuze genoeg bij Fastned, Allegro, ENBW en heel veel kleinere laadstations. 
Weinig file onderweg, maar toch is 11 1/2 uur reizen best vermoeiend, dus blij dat we bij onze tussenstop bij München aankwamen. Met nog 20% stroom in de accu, maar een mooie laadplek vlakbij het hotel was langzaam laden ook geen probleem. Op zoek naar een pizzeria die open was op 30 december was lastiger, pas bij de derde pizzeria brandde licht en konden we 8 heerlijke steenoven pizza’s bestellen en spaghetti voor Eniek. Vier flessen cola zero van de Pfenny erbij en in het hotel opeten met benen omhoog. Nachtje slapen, ontbijtje met z’n tienen en dan deel twee van de reis. Auto opgeladen en wij ook weer. 
Het laatste stukje naar Neukirchen was met opzet nog maar een paar uur. Bij Kitzbühel nog 1 laadstop gemaakt om met 80% het dal in te kunnen rijden. Want eenmaal in het dal zou er alleen een laadpaal bij de plaatselijke Spar zijn. Ook dit laden ging weer wonderbaarlijk goed en even na twaalven reden we al “ons” dorp binnen. Op oudjaarsdag geen oliebollen bakken voor ons, maar skipassen, ski’s passen en boodschappen doen voor oud & nieuw in het appartement.