Een week is iets overdreven, maar toch staan wel een dag of vijf in het teken van Thanksgiving. Op maandag begon het feest al toen we onze “ere-gasten” mochten begroeten: opa en oma kwamen aan uit Nederland. Na de nodige stress op schiphol omdat mijn moeder besloten had dat ze wilde uitvinden hoe “last minute” je een Esta-visum kunt afsluiten (vergeten dat-ie was verlopen) en nu dus weet dat als je drie uur vantevoren op schiphol bent, je het nog prima kunt halen, maar wel met de nodige zweetdruppeltjes op je neus… Het aankomen op Newark in het donker, je auto ophalen en met Garmin zelf je weg naar Cresskill vinden, is daarna peanuts natuurlijk.
Dinsdag gingen mijn vader en ik shoppen voor de laatste boodschappen, je moet ook niet veel later gaan, want we hadden de laatste kip en een van de laatste hammen en wie nog slagroom nodig had om zelf te kloppen, had pech, alleen nog maar spuitbussen te krijgen. Het was ook wel wat drukker dan normaal, want er werd een kleine sneeuwstorm verwacht. Die kwam woensdag, was even een paar uur ellende op de weg, maar het was nog net boven nul, dus de wegen werden eigenlijk alleen maar schoner hoe langer je wachtte op je werk om weer naar huis te gaan. Opa was mee met Stijn naar zijn VIP ochtend op school en haalde zowel Eniek als Stijn op uit school. Allebei de kinderen hadden maar een halve dag en konden ‘s middags dus lekker in de sneeuw spelen om een sneeuwman te bouwen – of liever, dat heet tegenwoordig “ga je mee een Olav bouwen?”
Woensdagavond begonnen mijn vader en ik al met koken, dat leek ons een stuk rustiger op de dag zelf en een heel aantal gerechten kun je best een dag van te voren maken: zelf appelcompote en cranberry saus gekookt, daarna een pecan pie in de oven gezet en 
alvast de stuffing voorbereid zodat hij donderdag alleen nog maar in de oven hoefde worden geschoven. Op donderdag vroeg al begonnen met deel 2, want we verwachtten iedereen al tussen 12 en 1. Een hele mooie souffle gemaakt met pompoen, sweet potato en mais, een kip in de oven en een ham buiten op de bbq (twee verschillende temperaturen, maar allebei ongeveer 1 1/2 – 2 uur bereidingstijd en nee, geen turkey dit jaar, wat een droge gast is dat!). Wat hapjes klaarzetten en klaar waren we voor de gasten. Nir en Einav namen de groenten mee en Myralda en Lucien de alcoholische versnaperingen en belangrijker voor de kinderen: hun playstation voor beneden in de basement.
Het buffet klaargezet en twee tafels gedekt: een voor de volwassenen en een voor de kinderen, die hebben nl toch net even wat minder geduld en kunnen dan mooi hun eigen gang 
gaan als ze klaar zijn met eten. En dat was een goede zet, want met 8 volwassenen tafelden we toch zeker drie-vier keer zo lang als de kinderen. Na een kleine pauze de toetjes klaargezet: een sundae buffet met ijs, slagroom en allemaal verschillende sausjes en toppings en 
natuurlijk onze zelfgebakken pecan pie met pompoen ijs erbij. Kopje koffie na en iedereen was helemaal verzadigd. Natafelen is ook een kunst en die hebben we onder de knie, toch knap om zo’n 5 uur lang met elkaar aan tafel te zitten. Kijk, da’s pas thanksgiving! En geen moment dat iemand z’n mobiele telefoon pakte (ja, ik om een paar foto’s te maken van de kids…). Super gezellig, volgend jaar weer, zou ik zeggen.
Waarom Thanksgiving dan toch vijf dagen duurt, vraag je? Maandag t/m donderdag is toch maar vier? Nou, wat dacht je van het restjes eten op vrijdag? Dag twee hadden we nog helemaal genoeg met z’n zessen aan alles wat er over was 🙂 En natuurlijk moesten we ook het fenomeen black Friday een beetje proeven. Nee, we zijn niet de gekte in gegaan, gewoon hier vlak bij naar de K-mart, en ook al was die dan al tig keer drukker dan anders, nog niets vergeleken bij de plaatjes die iedereen in de wereld in de krant heeft kunnen zien staan. Zo gek maken we het natuurlijk niet!
