Alweer een dubbele betekenis van de titel. In eerste instantie slaat die op de “fire and ice” show die ze hier iedere zondag in het dorp houden. Nadat alle liften gesloten zijn, bouwen ze een schans van sneeuw en als het donker is, komen er skiers en snowboarders om leuke jumps te laten zien. Het hele plein staat dan vol met toeschouwers, beste plaatsten natuurlijk vanuit de omringende hotels, maar wij zitten aan de andere kant van het dorp en staan dus gewoon tussen een paar honderd man op het plein. Ook mooi zicht, vooral als ze het vuurwerk afsteken. Kleine impressie die Bart weer geknutseld heeft met foto’s en video. Zo zijn we beide digitaal bezig met ons vakantieverslag, ik het geschreven woord en hij het beeld en geluid.

Eniek is voor de tweede helft (eigenlijk 40% om exact te zijn) geswitcht naar de ski, dat was leuker voor onze laatste dag samen op de latten, is toch een stukje makkelijker met met twee latten dan met 1 plank. Kan ik me helemaal voorstellen, want ik heb ook nog vaak genoeg dat ik “vast” sta op een enorme bulten-steile-ijs-piste en dan o zo blij ben dat ik al routschend naar beneden kan! Wie avontuurlijk wil skien maar nog niet de vaardigheden beschikt om met elk terrein om te gaan, kan nog wel eens in een innige omhelzing komen met een boompje of belanden in een plotselinge diepe-sneeuw-kuil… Dat is om mijn horloge dan heel leuk te zien: dan blijft het hoogte verschil opeens een paar minuten stil staan als ik mij weer uit de knoop werk. Na de lunch vandaag maar besloten dat ik me hou aan de aangegeven pistes!

Vandaag was sowieso een rare dag: zonnig maar heel koud en met veel wind. Ziet er mooi uit, al die waaiende sneeuw, maar het is o zo koud als absolute temperatuur -19 Celsius is en het dan ook nog waait. Je zou bijna denken dat het skien in Januari is, zo koud. Nog niet eerder gehad dat we uit Harmony Bowl gejaagd werden door de koude wind en ook nog niet eerder in een opgewaaide hoop “tiefschnee” vast komen te zitten.

We zijn al op de “verwende” toer met handwarmers in onze handschoenen en teenwarmers in onze schoenen, drie lagen kleding aan en lekkere shawls om de nekken, maar dan nog is het zo ontzettend koud dat in de gondel omhoog m’n vingers zeer deden toen de doorstroming weer op gang kwam. Tijd om naar beneden te gaan en echt op te warmen dus. Daar komt de tweede betekenis van de titel naar voren: na al het ijs bovenop de berg, lekker warm bij het vuur in ons appartement! Morgen wordt het een stukje warmer, dan praten ze zelfs over een temperatuur inversie, met andere woorden: op de berg moet het dan warmer worden dan in het dal. We gaan het allemaal zien en beleven.

De kenners van onze Whistler vakantie weten al wat we gingen doen op onze pauze-dag: Lekker zip-trekken met Ziptrek Ecotours. Eerst natuurlijk lekker uitslapen en uitgebreid ontbijten, tijd om roerbakeieren met spek te maken, Stijn helemaal blij met z’n super-Amerikaanse ontbijt. Het sneeuwde ook weer, dus buiten lag een laagje verse sneeuw, prima om ook nog even een sneeuwbal-gevecht te houden ‘s ochtends. Warme choco voor drie en 1 voor de koffie na afloop om even lekker weer op te warmen. En daarna was het al weer tijd om naar het dorp te gaan om de lange waiver-formulieren in te vullen, want je, je weet natuurlijk nooit wat er allemaal kan gebeuren en ze willen niet aansprakelijk gesteld worden voor elke boomtak die je tegen het hoofd slaat. Super-veilig dat zip-linen, dat formulier hadden ze ook wel korter kunnen maken…

Samen met Sam (uit Australie) en Keir (uit Engeland) gingen wij de berg op, met de gondel naar mid-station om vanaf daar al wandelend en zip-linend door de bossen weer terug te gaan naar het dorp. Vijf ziplines in totaal, de leukste waren dik 6-7 honderd meter lang, dan kun je lekker vaart maken (80km/uur gemeten met mijn Suunto horloge). Maar vooral genieten van alle mooie besneeuwde uitzichten en boomtoppen, want ze bouwen hele loop-bruggen tussen de bomen door. Echt super-tocht weer gehad, vijf lijnen is echt te kort, maar ja, ook wat overhouden voor de volgende keer. Uiteraard weer in stilstaand en bewegend beeld vast gelegd voor het nageslacht…o nee, dat nageslacht was zelf mee, dus vastgelegd voor de trouwe volgers.

Doen we nog iets anders dan skien? Nou, niet veel, maar dat hebben jullie inmiddels wel door met al die foto’s van witte winterpracht. Ook vandaag niet veel anders gedaan dan lekker genieten op de lange latten. De kinderen hadden hun laatste dag van 5 ski-en snowboard kamp en morgen gaan we een dagje pauzeren, daarom vandaag des te harder skien en zeggen mijn benen dan ook: fijn dat je morgen even pauze inlast. Suunto online deed het vandaag ook weer, dus konden we mooi aflezen hoeveel we geskied hadden: 33.2km piste afgelegd, tja, dat zegt natuurlijk niet alles, maar dat zijn tien afdalingen, sommige heel kort (minder dan een kilometer), maar als je van het hoogste topje (2186m) naar het dorp (686m) skiet, dan is het 8km, dat voel je in de benen. Dag 6 maakt een beetje overmoedig, als ik de snelheden van GPS mag geloven, ben ik blij dat ik een helm op heb, haha, top snelheid vandaag 60km/uur. Al geraden dat ik een nummertjes-freak ben? Weer een aantal mooie plaatjes gemaakt, kan het niet nalaten om die toch nog een keer te delen…

Na het skien doen we eigenlijk maar twee dingen: we zoeken een leuke dvd uit bij de receptie (allemaal oude films, maar dat mag de pret niet drukken) en we gaan zwemmen. Met kerst waren we vroeg genoeg om nog het laatste restje daglicht tijdens het zwemmen mee te krijgen, dus namen we de go-pro mee. Dat leverde natuurlijk de nodige leuke filmpjes op, gigantisch bewogen, maar Bart heeft er toch een leuke compilatie weer van weten te maken. Daarna tijd voor het eerste kerstdiner: vegetarische lasagna uit de oven, lekker makkelijk, niet zelfgemaakt, wel zelf gekocht, heerlijk met aubergine en ricotta erin. Tweede kerstdag herhaling van ritueel, nu met een echte kerstfilm: Elf, zelfs zo bekend dat Obama zichzelf al de “big Elf, Will Ferrell” noemde. Tweede kerstdiner zo mogelijk nog makkelijker, haha, het moet niet gekker worden, maar we hebben helemaal geen zin om er nog uit te gaan, zitten liever in onze pyjama bij de open haard en voor de TV!

Nee, dat slaat niet op de blauwe plekken die ik inmiddels traditiegetrouw al overal weer heb opgelopen (je kunt het of op mijn ski-kunnen gooien of op mijn overmoed, maar vallen hoort er nu eenmaal bij, vooral als je de overgang van ijzig naar sneeuwig niet goed inschat). Nee, wit met blauw slaat op de mooie blauwe lucht die we de hele dag hadden, het was een SUPERmooie dag! Superlatieven kwamen we te kort. Gelukkig hebben we jullie nog lang niet verveeld met alle mooie beelden, denk ik, maar misschien is voor de afwisseling het bewegende beeld een keer leuk. Bart had de go-pro en de selfie-stick mee (ja, Sinterklaas, hij kwam goed van pas) en op de laptop heeft hij er een tweetal samenvattinkjes van gemaakt: eentje met ‘gewone’ go-pro beelden en eentje met selfie-stick.

Het filmpje met selfie-stick kan ik alleen linken, niet embedden, komt waarschijnlijk door de muziek die eronder zit… Kan iemand raden welke playlist Bart wel mee heeft op z’n computer? De rest van de muziek staat thuis op het netwerk, dus nu maar hopen dat iedereen van Trijntje houdt…

Dag 2 en 3 op de ski, het begint al aardig te wennen al dat wit om ons heen en we hebben het heerlijk. De kids zijn begonnen aan hun 5-dagen-kamp en wij skien gezellig samen. Aan het eind van de dag zijn we dus allevier opperdepoppop. Eten en tv-hangen, meer zit er niet in. Geen woorden nodig, de foto’s spreken voor zich…