Op vrijdagmiddag kwam de familie Bouma al weer terug van hun trip naar Washington DC en de omliggende omgeving, vol met verhalen, aan DC vooral herinneringen aan de hitte (40C), maar de natuur tussen DC en hier is ontzettend mooi. Als je op je garmin alle tolwegen uit zet, dan zie je toch een hoop! Dat je dan recht door Newark wordt geleid en dat dat niet zo’n goed idee is, ach, dat leer je dan pas na die tijd als je de stad zonder schietincidenten bent doorgekomen… Lekker met zeven gebarbecued in de tuin. Eniek en Bjorn zetten de tent op in de achtertuin, huis-tuin-en-keuken kamperen. De volgende ochtend wel wat brak, maar ook dat hoort erbij.
Op zaterdag gingen Bob en ik in de cabrio Stijn ophalen van kamp, Bob wilde ook wel eens rijden in mijn bolide, dus ik kon lekker als bijrijder fungeren. We hebben meteen bewezen dat als je als moderne generatie volledig vertrouwd op 3G navigatie en verder geen kaarten mee hebt, dat je dan redelijk om kan rijden. We waren op een gegeven moment alle kaarten en routes kwijt, geen netwerk, tja, wat doe je dan? Doorrijden tot je weer 3G hebt en dan snel kijken. Het leek zo makkelijk, meteen op de goede weg, haha, dat was dus een overharde weg recht door de bossen met alleen een paar afgelegen huizen eraan van mensen die duidelijk afzondering opgezocht hadden. Grote stofwolk achter de auto, niet te hard rijden, maar we kwamen er wel! Je zou denken dat vier weken van huis garant staan voor een enorm warm ontvangst, haha, nee hoor: “hoi, mam, hier zijn al mijn spullen, zullen we gaan?” Alsof hij twee nachtjes uit
logeren was geweest! Nog even twee vergeten items opgehaald, want dat hij zijn kaplaarzen niet had ingepakt was meteen duidelijk en toen we naar zijn cabin liepen om die op te halen, kwam er ook nog even tussen neus en lippen uit dat hij zijn nintendo oplader maar hier liet, want een van z’n vriendjes was de zijne kwijt. Mooi niet dus! Ach, er zullen altijd dingen kwijt raken op kamp, zoals een aantal sokken en een mooie blauwe trui en ook alle post die hij van opa had gekregen lag nog in z’n kastje. We kunnen vragen of ze het nasturen, maar heb er een hard hoofd in. Op de terugweg was meteen duidelijk waar de prioriteiten liggen, na tien minuten verhalen dook hij weg in z’n Nintendo.
Thuis gekomen was er wel een enorm enthousiaste begroeting voor de twee grote neven. Zo naast Stijn zie je pas goed hoe groot ze geworden zijn! Gezellig met z’n achten uit eten bij Chili’s, nostalgisch, want de vorige keer dat ze hier waren in 2008 hebben we ze daar
ook mee naar toe genomen. Gezellig zo met z’n allen aan tafel en ik had ook nog een verrassing voor Magon, want die was begin juli jarig, en als je hier jarig bent, dan komen ze met een dessert voor de jarige en alle serveersters/ders klappen en zingen dan happy birthday. Uiteraard voor ons allemaal ook dessert besteld en met volle buiken reden we weer naar huis.
Op zondag had ik een date met Mary, een van mijn alleroudste vriendinnen met wie ik nog heel goed bevriend ben, ondanks de grote afstand, zij woont namelijk in San Diego. We kennen elkaar van Columbus, Ohio, 1996 dus! Ze was op bezoek bij haar schoonouders, ongeveer anderhalf uur ten zuid-westen van ons. Geweldig leuk om haar te zien en te merken dat afstand en tijd niets afdoen aan vriendschap. Ik heb haar voor het laatst in 2009 gezien, dus 5 jaar geleden. Wel afgesproken dat we dit keer iets sneller moeten afspreken. Ook al zal dat niet waarschijnlijk in New Jersey zijn, want haar schoonouders gaan verhuizen.
Niet al te laat weer naar huis, want ik wilde natuurlijk ook nog gezellig tijd doorbrengen met de kids, Bart en familie. Lange rit in 30+graden, dan wil je wel graag naar het zwembad. Gelukkig wilde bijna iedereen wel mee. Dat blauwe water, heerlijk! Om een uur of zes de gril opgewarmd en alles klaargemaakt voor hamburgers, hot dogs, sla, fruit, etcetera en barbecue maaltijd twee van dit weekend met lekker buiten eten in de tuin was een feit. Super-zomer is het zo! Met de zelf-ontspanner nog even een groepsfoto gemaakt. Dat komt ook niet vaak voor…