Op vrijdag mochten wij weer naar het jaarlijkse concert van de Muziekafdeling van de Cresskill Middle School, de officiele afsluiting van het muzikale schooljaar. Eniek speelt in het redelijk uitgedunde strijkorkest en zingt in het koor als sopraan. Het strijkorkest mist een paar instrumenten (geen cello’s dit jaar), maar dat mag de pret niet drukken, en ze hebben netjes iedere woensdag voor school geoefend. Eniek was toch redelijk nerveus nu ze als eerste viool helemaal vooraan in het zicht zit, maar ze zag eruit als een plaatje en met twee van haar beste vriendinnen naast haar had ik ernstig spijt dat ik de goede camera met zoom was vergeten. Het was net een plaatje uit de Engelse Rozen van Madonna!

Het koor was beduidend groter: 26 sopranen, 28 altos en 22 tenoren. Altijd leuk om te zien hoe ze binnen komen per rij, een heel gepuzzel van te voren om alle sopranen links, tenoren in het midden en altos rechts op de goede hoogte te krijgen. Natuurlijk hadden wij alleen maar oog (en oor) voor onze dochter, maar ook de andere groepen waren leuk om naar de luisteren.

De jazz-band, die onder andere een heel verdienstelijke pasodoble speelde, het a capella koor dat ieder jaar een beetje groter wordt na het succes van pitch perfect, de 6th grade band – die dit jaar beter klonk dan alle andere 6th grade bands die we gehoord hebben – en als uitsmijter natuurlijk de 7th/8th grade band.  Iedereen kijkt altijd het meest uit naar de pop medley waar je leerlingen zelf hun 5 hits kiezen om te spelen. Zoals de dirigent Mr Verderese zegt, dan kan hij ook z’n top 40 kennis bijspijkeren.

Zaterdag een beetje een raar dagje, het weer is een beetje somber, niet echt koud, maar geen zon, Stijn had al om 8 uur stage crew vrijwilligers werk bij het opzetten van de honden show op school, Bart moest een project afmaken op z’n werk, tja, Eniek en ik hebben maar besloten om met z’n tweetjes buiten de deur te gaan ontbijten bij de Farm House. Als ik weet dat Eniek iets zoets kiest, kan ik lekker iets hartigers kiezen, want dan weet ik dat er voor mij als toetje altijd nog wel een stukje French Toast met nutella over is. Beste van beide zonder te hoeven kiezen dus!

Veel leuke dingen weer gebeurd sinds mijn laatste blog. Zal er alleen de hoogtepunten uitpikken. Stijn had mazzel, dit jaar was hij aan de beurt voor “national bring your sons and daughters to work day” en mocht hij dus een donderdagje spijbelen met toestemming. Op mijn werk hadden ze een heel programma in elkaar gedraaid, dat vooral ging over de sustainability missie (duurzaamheid dekt op de een of andere manier niet helemaal de dekking als Nederlandse vertaling), maar natuurlijk ook een rondleiding/speurtocht had en genoeg pizza en ijsjes om de magen te vullen. Tijdens de meetings die ik had, kon Stijn mooi op mijn kantoor op z’n iPad zitten, stoicijns zat hij naast John – een teamgenoot – terwijl wij het over onderzoek hadden, had hij z’n koptelefoon in. Nog even in mijn stoel terwijl ik een half uurtje weg was, helemaal geweldig. Natuurlijk wel gewoon huiswerk inhalen bij thuiskomst…

Vorige week zondag hadden Eniek en ik samen een uitje, ik heb mijn maatje gevonden voor klassiek, ballet en musical, de heren vinden er niet altijd even veel aan, maar Eniek kan ik wel blij maken met ballet. Een bijzonder voorstelling van oude Chinese dansen, opgevoerd door de groep Shen Yun, die al jaren hier in New York een thuisbasis heeft, want in China was dit dansen al jaren verboden. Misschien mag het nu wel weer, dat weet ik niet, maar hun missie was om de duizenden jaren oude danskunst niet verloren te laten gaan. Supermooie gedanst, hele verhalen werden verteld en het orkest had naast de gebruikelijke Westerse instrumenten ook oude Chinese. De introductie van elk stuk kregen we in zowel Engels als Chinees te horen, maar van dat laatste verstonden we niet veel, klonk wel mooi.

Dit weekend was een aaneenschakeling van leuke dingen. Op vrijdag ging Stijn met school naar het Yankees stadion om de wedstrijd tegen de Boston Red Sox te bekijken, Yankees gewonnen. Op zaterdag ging ik me Eniek uitgebreid shoppen voor een jurk voor haar afstuderen van Middle School, goed geslaagd, uiteraard met nog een paar extra items in het mandje. ‘s Avonds naar de kermis in het dorp, de ritjes zijn aan ons niet echt besteed, maar een football door een autoband gooien of een ballon stukgooien met een dart is natuurlijk altijd leuk. Geen funnel-cake, maar wel fried oreos om te happen. Heel goed idee voor oud en nieuw: in je oliebollenbeslag stop je een oreo koekje, erg lekker!

Op zondag was het moederdag! M’n ontbijt op bed had ik zelf verpest door me op te geven voor een hardloopwedstrijd in Tenafly. Alvast een warmlopertje voor de triathlon, dan moet ik tenslotte ook 10km lopen, dan weliswaar ook nog na zwemmen en fietsen, maar daarom noem ik het ook een warmlopertje. Tegenvaller dat het maar 8-9 graden Celsius was en het water met bakken uit de hemel kwam, maar de echte bikkel zet gewoon door. Opkomst was daardoor wel wat minder, een kleine 200 renners m/v voor de 10k en een paar meer voor de 5k die een dik uur later startte. Ik had m’n oog al snel laten vallen op een mevrouw in het paars als mijn “pacer”, heb het tempo ook nog vol kunnen houden en met een PR van 50 minuut 53 seconden was ik best tevreden, vooral toen ik op het uitslagbord mijn naam als 10e vrouw zag staan. 48e van de 205, niet slecht. Altijd ruimte voor verbetering, maar m’n horloge bekijkend was het tempo best strak (11.9 km/u), ondanks de heuveltjes, alleen m’n hartslag mag wel iets omlaag (190+ voor het laatste half uur, mwah), niet zo raar dus dat ik aan het eind niet zo veel meer over had…

Echte moederdagprogramma met brunch en een leuk kadootje van Eniek kon pas beginnen na een lekker hete douche. French toast met appel ging er goed in. Daarna naar de bioscoop, het is tenslotte openingsweekend van de nieuwe Captain America film, daar kijken we al weken naar uit (laat ik voor mezelf spreken in ieder geval). Spektakel genoeg, en heb m’n portie favoriete superhelden weer gekregen. Het weer was volledig de andere kant op gegaan, in de goede richting hoor want de rest van de middag thuis hebben we heerlijk de deur open gehad met een dikke 22 graden, zon en blauwe lucht! Nu met de benen omhoog op de bank om deze blog te schrijven. Ik denk dat ik goed zal slapen zometeen….

Afgelopen week was het Passover, volgens google vertaalt zich dat als het Joodse Pasen, maar dat vind ik de lading in het geheel niet dekken, aangezien het niets met Jezus te maken heeft, maar met het vertrekken van de Joden uit Egypte en de bevrijding van het slavendom, oude testament dus. De week begon op vrijdag met de traditionele seder, gerechten met bepaalde verhalen erachter en natuurlijk wordt het exodus verhaal uitgebreid verteld. Niet dat we dat dit jaar meegedaan hebben, maar we hebben zoveel Joodse vrienden en kennissen, daar krijg je ieder jaar genoeg van mee. Officieel mag je niets eten dat ‘gerezen’ is, maar veel Joden vermijden gewoon alles met graanmeel. Sterker nog, als je Ashkenazie was, mocht je gedurende die week ook geen rijst, peulvruchten of maisproducten eten. Dat is dit jaar voor het eerst sinds de 13e eeuw afgeschaft, erg fijn, want als je al die producten niet mag eten, wat kun je dan nog wel eten? Wisselende verhalen over de oorsprong van het verbod, sommigen zeggen dat het te maken had dat vroeger al deze producten in dezelfde zakken werden vervoerd en dat er dus kruisbesmetting optrad, klonk plausibel, maar nu natuurlijk niet meer. Andere zeggen dat het nu is afgeschaft omdat er zoveel veganistische Joden zijn, dat het anders niet gezond is. Ach, hoe dan ook, er waren heel veel blije Joodse mensen op het werk, sommigen dat het mocht, anderen dat ze het nu in ieder geval niet meer stiekem hoefde te doen.

Wat heb ik verder geleerd dit jaar over Passover: dat als je collega jarig is, je een kleinere taart moet bakken, want mijn mooie Hummingbird cake werd nauwelijks gegeten, omdat de helft van mijn team Joods is… En ook dat je vooral niet op de eerste zondagochtend na het eindigen van Passover bij de bagelshop moet komen om even na negen uur om dan nog te verwachten dat er bagels zijn! De meneer voor mij bestelde er 30, de mevrouw daarvoor 24, met pijn en moeite kon ik mijn zes bagels nog krijgen!

Bart was maandag aangehouden door een agent! Altijd even schrikken hier, want de verhalen zijn niet altijd even vriendelijk, maar in dit geval had Bart de juiste toon. “meneer, weet u waarvoor ik u aanhoud?” “nou, nee, agent…” Netjes gestopt voor het stopbord, niet te hard gereden, geen rood licht, auto netjes geregistreerd en verzekerd, dus echt geen idee… Wat blijkt? Rijden met privacy glas aan de bestuurderskant/voorkant mag niet in New Jersey! Wisten wij niet, we hebben de auto zo gekocht (ruim drie en een half jaar geleden!). Dat zei Bart er natuurlijk niet bij, maar gelukkig kon hij een opening vinden en mocht hij op zijn mooie blauwe ogen beloven dat hij het folie er binnen een week af zou halen. Flink wat aceton gebruiken, de lijm die ze gebruiken voor het folie is hardnekkig, maar na een paar uurtjes werk heb je dan ook weer een nette, legale autoruit voor. En het rijdt ook eigenlijk een stuk fijner, was toch al te donker… (links voor en rechts na)

Hard werken moet beloond worden, dus op zaterdag “mocht” Bart een rondje golfen, eerste 18 holes van het jaar, met wisselend succes gelopen, score in ieder geval onder de 100 gehouden, dus in mijn ogen nog steeds goed. Mooie zonsondergang op de baan, dat levert leuke plaatjes voor het thuisfront op. Ben je wel te laat voor het avondeten, maar gelukkig geen hond in de pot en is de magnetron gewillig.