Nee, niet omdat we te veel gegeten of gezopen hadden, maar op een Segway. De trouwe volgers weten dat we in elke stad waar het even kan, een Segway tour doen en Berlijn heeft zelfs meer dan 1 bedrijf dat tours organiseert. Goed, dat was dus het enige dat ik wel VOOR we op het vliegtuig stapten had geregeld…op vrijdagavond. Maar eerst kan ik een uitgebreide recensie geven over het ontbijt hier in het hotel. Je kunt gewoon niet alles uitproberen in 1 ontbijtsessie, maar gelukkig blijven we hier drie nachten. Een warme hoek waar je naast worstjes en scrambled eggs ook een omeleje kunt laten maken, de wereld aan broodjes en broden om zelf te snijden, 6 meter beleg, een mueslibar met echte honing (goed, een beetje onhandig doseren, maar wel charmant), 8 soorten sap, een theebar met uitleg en voor de Amerikanen: een wafel-ijzer EN een pannenkoekmachine. En de koffie was ook heerlijk. Uitgebreid gegeten en nog net niet begonnen met het rollen.
Met de S-Bahn naar Aleksanderplatz want onder de TV-toren zou de tour moeten zitten. Natuurlijk veel te vroeg, maar dan hadden we mooi tijd om de omgeving vast te bekijken. Weer baustelle natuurlijk, maar daaromheen konden we mooi de Marienkirche en het Rote Rathaus bewonderen met tussenin de Neptunus fontein (zonder water). Het plein was vroeger hart van Oost-Berlijn en de oninspirerende flats om het plein deden daar nog wel aan denken.
Nu is het plein vooral een toeristen trekpleister, waarvan door ons getuige. Het Rote Rathaus was niet alleen van buiten mooi, je kon er ook in (iets dat niet veel mensen weten of doen), statige trappen en bij de raadszaal vind je glas-in-lood ramen met de schilden van alle delen van Berlijn, de beer vonden we terug in het schild van de wijk Mitte en verder ook natuurlijk in de vlag van
Berlijn zelf. Later nog maar eens opzoeken waar die beer vandaan komt. De MarienKirche ging om 10 uur open, door een enorm zware metalen deur naar een best donkere kerk. Vooral bekend om z’n middeleeuwse fresco – die volledig afgeschermd is en dus niet meer te zien helaas. Het is de oudste kerk van Berlijn, de bouw al begonnen in de 13e eeuw zeggen ze, maar door de eeuwen heen steeds een beetje aangepast en dus een mengelmoes aan stijlen, maar zeker de moeite waard om binnen te kijken.
Om 11 uur begon onze segway tour met gids Ronan, een Ier die hier al meer dan 10 jaar tours geeft, geschiedenis gestudeerd eind jaren ’90 met een fascinatie voor de tweede wereldoorlog en daarom hier beland. De twee Aussies die bij ons in de groep zaten hadden nog nooit gesegway-ed dus we
moesten even wachten op de uitleg van het apparaat. In Duitsland heb je een rijbewijs nodig om er op te mogen rijden, dat werd logischer toen bleek dat ze hier de begrenzer van snelheid er niet zo op zetten als in andere steden: lekker snel konden we, 15-20 km/u is toch een stevig tempo. Een deel van de stad op herhaling maar nu met leuke verhalen erbij: Lustgarten met de Berliner Dom en het museum-eiland, geleerd dat het zwart op veel gevels niet alleen luchtvervuiling
is, maar in veel gevallen nog de roet van bombardement en brand. Door naar de Bebelplatz, beroemd om de boekverbranding in 1933, maar ook de universiteit zit er met veel Nobelprijswinnaars op hun ere-lijst en het opera-gebouw waar Hitler veel kwam om zijn geliefde opera te luisteren. De Gendarmenmarkt bracht een heel verhaal over de Franse invloed in Berlijn en hoe aan de ene kant de Franse Dom en de andere kant de Duitse Dom en in het midden het concertgebouw. De Hugenoten kregen van
toenmalige vorst hun eigen kerk, maar natuurlijk moesten de Duitsers toen ook een kerk hebben, vandaar twee bijna identieke gebouwen aan 1 plein. Concertgebouw was eerst
toneelzaal vandaar dat Schiller ervoor staat en niet een componist. Beide kerken waren ernstig beschadigd door de oorlog, maar de beelden die erop staan zagen er nog origineel uit en bleek dat Hitler opdracht had gegeven in 1943 om de beelden in veiligheid te brengen door ze in het meer te laten zinken, dus bij de restauratie konden die weer opgevist worden. Bij het super-toeristische Checkpoint Charlie even iets
gedronken in de zon voor een lesje geografie van Oost & West en daarna door naar nog meer resten van de muur en het stuk waar vroeger SS en Gestapo hun hoofdkantoor hadden, nu is daar heel toepasselijk het museum Topographie des Terrors gevestigd. Natuurlijk ook nog langs het Joodse monument, de Brandenburger Tor, Sovjet monument en Reichstag en daarna zat de tour er al weer op. Superleuke gids en veel verhalen gehoord, maar daar wilde ik niet een heel boekwerk over schrijven, nu al veel te lang geschreven.
Met de U-bahn gingen we terug naar Friedrichsstrasse om daar een late lunch-vroeg diner te nuttigen en vervolgens weer de stad in te duiken met het openbaar vervoer voor nog twee belangrijke stops: De Gedaechtniskirche bij de Kurfuerstendamm, de dam met z’n winkels lieten we een beetje links liggen, maar de kerk hebben we uitgebreid bekeken. Zowel de oude als de nieuwe koepelkerk met z’n mooie blauwe glas. Nu hebben we in 1 dag de
tekst van Klein Orkest gedaan, van Oost naar West gegaan. Laatste stop Potsdamer Platz, vooral bekend omdat de muur dwars door het plein liep en er dus niet veel gebouwd werd in de omgeving, dat hebben ze in de jaren ’90 goed ingehaald en nu is het plein omgeven door moderne gebouwen en hoge toren. Ook het Sony-hoofdkwartier van Europa zit hier met een heel karakteristiek gebouw. En er zitten zo veel bioscopen en filmzalen dat ze hier zelfs de walk of fame met z’n sterren hebben neergelegd. Bij 1 ster lag een bloem en even google raadplegend was op 16 februari overleden. Na zoveel indrukken was het hoofd vol en zijn we met de S-Bahn weer terug naar het hotel gegaan om een rustig avondje op de kamer door te brengen, ik had nog huiswerk te maken voor mijn cursus, te laat je opdrachten in leveren is niet alleen slecht voor je cijfers, maar ook heel hypocriet naar ja kinderen toe.