Je wordt maar een keer in je leven voor de zestiende keer 28, dus dat moet gevierd worden. Op verschillende momenten, dus lekker vaak. Een week voor mijn verjaardag had mijn team me al verrast met een taart tijdens onze maandelijkse team meeting, kaarsjes en zingen, het hele feest. Had tot gevolg dat een aantal mensen volledig in de war raakte wanneer ik nu echt jarig was, maar maakt niet uit wanneer je me feliciteert, te vroeg of te laat, “it’s the thought that counts”.
Een paar dagen voor mijn verjaardag waren we in de stad voor een workshop en had ik die avond het jaarlijkse kerstdiner bij onze VP marketing thuis. Maar besloten om een paar uur tussendoor lekker te “spijbelen” en mezelf een bezoekje MoMA kado te doen. Picasso beelden als speciale tentoonstelling, dus helemaal mijn ding. Oude vertrouwde en ook een paar nieuwe bekeken en lekker in de beeldentuin buiten gezeten, de eeuwige lente hield niet op…
Toen het donker was geworden richting Rockefeller Plaza gelopen om daar de lichtjes te bewonderen: de ijsbaan en de enorme kerstboom waar jaarlijks miljoenen mensen zich mee laten vereeuwigen. Lekker druk in de stad, dus met half tempo vooruit komen.
Het spektakel dat Sax Fifth Avenue winterpaleis heet meegekregen. In plaats van de gebruikelijke etalages te versieren en verlichten hebben ze dit jaar de hele gevel omgebouwd tot een enorme lichtshow met muziek. Meer dan 225,000 LED-tjes die op muziek bewegen. Schijnbaar nam het meer dan 10,000 uur in beslag om het geheel te programmeren en hebben meer dan 250 mensen van verschillende nationaliteiten eraan meegewerkt (lang leven Google). Ik stond er net te dicht op om het geheel op de film te krijgen, maar een mooie impressie is het toch wel geworden.
Op vrijdag was het m’n echte verjaardag, net als iedere ochtend maakte ik de kinderen wakker, maar van Stijn moest ik meteen weer m’n bed in, want anders konden ze me niet zingend wakker maken met kadootjes op bed. Iedereen moest wel gewoon naar werk en naar school, maar ‘s avonds gingen we – net als half New Jersey – toch lekker uit eten. Op zaterdag zetten we het feestje gewoon even door met een lichtjes-boottocht langs de Statue of Liberty en de skyline. De kaartjes had ik tijdens een concert op school gewonnen met een loterij. Doe altijd
mee, want is voor het goede doel (school), maar altijd leuk om dan ook iets te winnen. De kerstsfeer zat er goed in, niet alleen was de boot heel sfeervol versierd er was ook een klein kerstliedjes ensemble aan boord. Vooral de laatste serie liedjes waren leuk, want er werd van ons verwacht dat we uit volle borst meezongen. The 12 days of Christmas kunnen we nu onderhand in onze slaap wel meezingen, maar leuke variatie om de ene helft van de boot alle even dingen te laten zingen en de andere helft de oneven. Natuurlijk wel uit volle borst de ‘five golden rings’ en ‘a partridge in a peartree’ meezingen, want die zijn “te leuk” om te missen (aldus de organisator). Onbeperkt warme choco met slagroom (meer dan twee kan je toch niet op zonder misselijk te worden) en kerstkoekjes, de inwendige mens dus ook helemaal tevree. Mooie plaatjes door Bart, een kleine selectie hieronder. En daarmee kwam mijn verjaardagsviering weer tot z’n eind, op naar de zeventiende keer 28!