Ook al vieren we het dit jaar dan met ons vieren, het blijft nog steeds Pasen en gelukkig is het een (weer) een supermooie dag! De planning dit jaar goed op orde en het inkoop beleid al vroegtijdig gestart. Toen ik gistermiddag nog een laatste vergeten boodschap wilde gaan halen en zag dat de rij om de Appie binnen te komen tot in de parkeergarage liep, ben ik maar omgedraaid en nu misten dus alleen de ham voor op brood en verse jus. Verder was alles er voor een mooi gedekte tafel, zelfs een echt paastafelkleed! Ik had in een tijdschrift een supermakkelijk recept gevonden voor verse cinnamon rolls en met de juiste planning waren die ook mooi op tijd klaar, evenals het breekbrood, het paasbrood, suikerbrood, matzes en de eieren niet te vergeten. Kopje koffie en thee erbij: eet smakelijk.
Natuurlijk is samen paasontbijt/brunch niet het enige vaste onderdeel van een paaszondag. Voor de kinderen wakker waren hadden Bart en ik al even eieren in de tuin verstopt voor de jaarlijkste Easter Egg hunt. Hier gaat hetzelfde principe op als met Sinterklaas: ook al geloven we al meer dan 10 jaar niet of ooit in paashazen, tandenfeeen, sinterklazen en kerstmannen, als het leuk is en er is chocola mee gemoeid, dan is het gewoon een jaarlijkse traditie. Al denk ik eerlijk gezegd dat dit wel het laatste jaar is dat ik Stijn zo gek krijg om met een mandje door de tuin te lopen. Ondanks het feit dat de plantjes in de tuin nog duidelijk net-niet-meer-nieuwbouw hoogte zijn, hebben we ze toch weer goed kunnen verstoppen en waren de laatste 4 lastig om te vinden (ja, dit jaar hadden we gelukkig WEL geteld!).
Net als de rest van Nederland (en de hele wereld lijkt het wel) zitten ook wij al weer drie weken thuis met z’n viertjes. Het lijkt al veel langer, niet omdat het vervelend is, maar gewoon omdat je het gevoel voor tijd een beetje kwijt raakt nu alle dagen op elkaar lijken. Op internet genoeg grapjes over te vinden dat mensen niet meer weten wat voor dag het is. Maar ja, je gewone ritme gaat gewoon op de schop, de gewone “ijkpunten” waar je de week aan bijhield zijn er niet meer: ik heb geen zwemmen op maandag, Bart geen bodybalance op woensdag, Stijn geen gym op dinsdag en Eniek geen mentorles op donderdag. Alle dagen lijken op elkaar en we hebben met z’n allen een nieuw ritme moeten vinden. Dat is ook het advies van alle “professionals” om dit toch een beetje “normaal” te maken: doe de gewone dingen en hou een schema aan. Dus gewoon met z’n allen om zeven uur opstaan om te ontbijten en daarna aan de dag te beginnen. Om 12 uur lunchen, al dan niet samen en om zes uur ‘s avonds eten, heel Hollands.
Er is opeens ook meer ruimte voor rust en tijd samen. Social distancing met anderen, maar social closeness met je gezin dus. Niet alleen is het gezellig om drie maaltijden per dag samen te hebben ipv de normale twee en dan ook nog minder gehaast, maar bijna elke avond na het eten spelen we tegenwoordig een spelletje. 11-en is favoriet, al ben ik er wel een beetje zat van om steeds door strateeg Eniek verslagen te worden, haha. En monopoly hebben we alleen in het weekend gedaan, want samen met Katan zijn dat echte lange-adem-spelletjes. 
Bart is inmiddels ook helemaal gewend aan thuiswerken en de hele dag achter de computer te zitten. De studeerkamer is zijn werkhok geworden en de kinderen hebben alletwee hun eigen kamer en eigen laptop. Er wordt op een dag heel wat af-gezoom-ed, gelukkig hebben we glasvezel en een top wifi abonnement. Ook de kinderen zitten goed in hun ritme en schema. De school van Eniek had alles echt top voorbereid, die hadden op de donderdag voor de scholen gesloten werden al een video opgenomen en magister was al klaargemaakt voor online lessen. Die houden ook gewoon een rooster aan met alle lessen een live contact met de leraren, ik ben echt diep onder de indruk. Op Stijn’s school hadden ze iets meer tijd nodig en hebben ze niet heel veel live online lessen; het hangt meer van de leraar af hoe het geregeld is: sommigen hebben alleen een schema met huiswerk, anderen hele youtube videos en/of powerpoints en heel soms een zoom vragenuurtje. Stijn doet zijn best met alle verschillende schema’s en als er dan een zoom-les is, dan is hij altijd aanwezig, want “van vragen van anderen kun je ook wat leren, zelfs al heb je zelf geen vragen”. 
Als je bedenkt dat het nog maar 1 maand geleden is dat we met z’n allen moesten wennen aan het geen handen schudden (9 maart)! Nu is het al heel normaal om op straat minimaal anderhalve meter afstand te houden tot andere mensen en hebben we een soort van nieuwe normaal bereikt. In de supermarkt ben ik al gewend om bij binnenkomst een karretje aangereikt te krijgen, waarvan een medewerker net het handvat heeft schoongemaakt en als je de topdrukte vermijd, dan is anderhalve meter afstand houden ook prima te doen. Op straat met hardlopen en fietsen zie je ook al veel minder groepjes en als je gewoon heel duidelijk links tegen het verkeer in blijft lopen op het fietspad, dan is er niets aan de hand. We gaan met z’n allen nog minimaal drie weken zo door en zelfs na 28 april zal er nog wel een hoop gesloten blijven/zijn. Maar we houden de moed erin. En gelukkig doet het zonnetje er alles aan om ons in goede stemming te houden. O, wat had ik dat zonnetje nodig na die lange winter vol regen!