Eniek had afgelopen week een hoop “optredens”. Op maandag was het Italian night op school en alle klassen hadden iets voorbereid. Niet allemaal Italiaans gesproken, het was meer algemeen cultureel erfgoed. Begon al goed, want voor de ouders waren er allemaal lekkere Italiaanse hapjes en ook echte espresso/cappuccino. Ingeschonken door twee Italiaanse heren op leeftijd. Eniek was de tweede groep van de avond, 6th grade had Old MacDonald had a farm in het Italiaans ingestudeerd, Eniek’s groep (7th grade) deed een Italiaanse dans: de Tarantella. Voor de resterende klassen kon ik helaas niet blijven, want ik had kerstdiner met mijn marketing team in de stad. Maar eigen dochters gaan altijd voor natuurlijk.

Op vrijdag werd de muzikale uitvoering vervolgd: het winterconcert van Middle School Band & Choir. Erg goed bezocht, hele zaal zat vol. Ook Eniek’s viool-lerares was gekomen. Vier verschillende programma-onderdelen: eerst kwam Middle School Choir, we zaten precies aan de goede kant om Eniek te zien, dus dat was leuk. Ze zongen vier liedjes, erg leuk, vooral als ze een beetje speelden met de harmonie van sopranen, alto’s en tenoren (naar mijn gehoor nog geen echte baritonnen onder deze jonge mensen).

Daarna kwamen twee onderdelen waar Eniek niet in zat: middle school jazz band en 6th grade band (een kleinere groep en ook duidelijk nog wat “nieuwer” in hun samenspel) en als laatste kwam 7th en 8th grade band: tjonge wat een grote groep! Meer dan 80 man/vrouw/kind sterk! Wij konden vanaf onze stoelen alleen de eerste violisten zien, dus helaas Eniek niet kunnen ontdekken. De vioollerares probeerde nog te zien of ze aan het bewegen van de strijkstok Eniek kon herkennen, maar helaas, te veel violisten en te ver weg. Maar het samenspel klonk heel aardig. Vooral de Notenkrakermedley was erg leuk, niet alleen feest der herkenning, maar ook heel aardig gespeeld!