‘s Ochtends had ik tijdens mijn ochtendritueel van de zon begroeten en koffie drinken in de bar weer mooi uitzicht op het aankomen bij Reykjavik, dit is duidelijk echt een grote stad. Aan de linkerkant van het schip mooie groene fjord landschappen met af en toe een huis en aan de rechterkant volop industrie en bebouwing, afhankelijk waarvoor je in de stemming bent moet je maar aan bakboord of stuurboord gaan zitten.
Ook weer een indrukwekkend staaltje stuurmanskunst gezien bij het aan boord komen van de pilot, gewoon met volle gang achteruit tegen het schip aan parkeren en binnen 10 seconden overstappen. De formule 1 van stuurmanskunst zullen we maar denken.
We gingen vroeger ontbijten dan anders, in het restaurant en niet bij het buffet, dan krijg je lekker verse eggs Benedict of French toast met fruit. Om half tien stonden wij klaar bij de bus om op de Golden Circle tour te gaan, de langste excursie van deze vakantie, zeven uur om langs de grootste waterval, de grootste Geyser en over de randen van de tectonische platen hier in IJsland te rijden.
Gullfoss betekent gouden waterval (vandaar de golden circle), en hij had beter Gigafoss kunnen heten, want buiten alles was hij vooral gigantisch groot, qua waterkleur was hij redelijk grijs. Deze ronde is duidelijk de ronde die alle duizenden toeristen op het eiland doen, want overal waar we kwamen was het parkeerterrein vol met bussen en auto’s en op de paden leek het soms wel een mierennest. Maar als je de mensen even wegdenkt, dan is het natuurspektakel natuurlijk geweldig.
We hadden ontzettend mazzel met het weer, strak blauwe lucht en een super aangename temperatuur van 18-19 graden. Maakte ook dat we de bergen in de verte nog mooier konden zien, ook de grootste gletscher konden we goed zien liggen.
De gids had duidelijk wel een boodschap over het milieu en global warming, want hier merken ze natuurlijk ook het een en ander van global warming. Maar het viel me mee dat de Amerikanen niet al te veel “aan” gingen op haar uitspraken over global warming, of dat er in IJsland geen wapens mogen, dat 20% van de bevolking nu uit immigranten en vluchtelingen bestaan en dat marihuana hier nog steeds verboden is. Gelukkig vertelde ze 95% van de tijd gewoon over het landschap om ons heen.
Bij de geyser kwam de lieflijke geur van zwavel je al van verre tegemoet, altijd weer indrukwekkend om de rook zo uit de aarde te zien opstijgen, kokend water uit de grond te zien borrelen en natuurlijk die enorme spuit water die elke 5 minuten weer met grote kracht de grond uit wordt geblazen! Ik klom zelf helemaal omhoog om het uitgestrekte landschap te bewonderen en de benen even te strekken, wat een machtig mooi land is IJsland toch.
Als laatste stop van de dag moesten we weer even een uurtje in de bus om de scheidslijn van tectonische platen te zien. Het verhaal van de platen is iets ingewikkelder, want het zijn niet twee platen hier, maar het zijn er drie. Dus uiteindelijk stond ik niet met 1 been op de Noord-Amerikaanse plaat en 1 been op de Eurazische plaat, maar tussen de Noord-Amerikaanse plaat en een soort van tussenplaat: een microplaat die er tussenin ligt genaamd Hreppafleki. Hoe de platen ook heten, de enorme kloven en scheuren die ontstaan als twee platen langs elkaar heen bewegen zijn indrukwekkend, overal in het landschap heb je een soort mini-Grand Canyons met mooie zware rotsen.
De laatste stop deden we op toeristen tempo, daar hadden we maar een half uur, omdat we uiterlijk 5 uur weer bij het schip terug moesten zijn. Maar eigenlijk had ik bij elke stop wel twee keer zoveel tijd willen hebben om rond te wandelen en te genieten. De laatste stop was ook historisch nogal een belangrijke site, Unesco heritage site, want van 930 tot halverwege de 18e eeuw was daar de locatie van het IJslandse parlement, de Althing.
Geen gebouw, maar gewoon een open plek waar alle stammen iedere zomer bijeen kwamen om belangrijke zaken te bespreken, recht te spreken en dingen af te stemmen. Ook al toen ze nog onder de Denen vielen, hadden ze al een eigen “regering” dus.
Weer terug bij het schip hadden we aardig wat trek, dus zodra de restaurants om half zes open ging, gingen wij aan tafel, dit keer bij Cosmopolitan, het vierde en laatste restaurant om uit te proberen. Meer internationaal/Amerikaans geïnspireerd, lekker zalm vooraf, een vegetarische Wellington als hoofd en een kleine lavacake als toetje. Mooi op tijd voor het theater, daar trad Carly Sakolove op, een zangeres impressionist, die in haar eentje een soort Soundmix show zong met de band, echt heel knap hoe ze de verschillende diva’s kon zingen, van Adele tot Celine Dion en van Julie Andrews tot Lisa Minelli. Bizar eigenlijk hoe ze al deze artiesten invliegen, Carly vertelde dat ze ‘s middags was ingevlogen van New York en nu meeging tot Nederland en dan volgende week weer in Las Vegas een show had.
Toen ik wakker werd voeren we alweer in de volgende fjord-inham richting Isafjordur. De heuvels/bergen waren hier nog hoger dan bij Akureyri en met een blauwe lucht en opkomende zon een gigantisch mooi gezicht. Je kunt aan de horizontale lijnen op de heuvels gewoon zien dat het water – dan wel ijsniveau gedurende de eeuwen/millennia verschilde.
Vanaf mijn plekje bij het raam van de coffeeshop kon ik mooi zien hoe het gaat als je niet aan de kade ligt, maar een plekje voor anker krijgt als grote cruiser. Eerst zag ik de pilot weer aan boord komen van het schip: een klein bootje voer al langere tijd in hetzelfde rustige tempo als wij met ons mee en opeens ging het versnellen en dichter op ons varen. Met de boot langs de ramen meegelopen en zag twee mannen aan boord staan, boot kuste onze zijkant en voer weer hard weg met 1 man minder aan boord. Dat was nog niet alles, want opeens kwam het balkon dat normaal gesproken een bar op de 14e verdieping is, naar beneden zakken. Die bar heet de Magic Carpet en nu snap ik waarom, want het heeft dus een dubbele functie als aanlegsteiger voor de tender bootjes die ons straks allemaal naar de wal heen en weer gaan varen.
Op de wal lopen we even door het dorp en vinden een restaurantje dat al open is om even cappuccino te drinken. Ik had de gids horen vertellen dat er hier ook een waterval is, zo’n 40 minuten wandelen door de bergen/het bos zei hij. Voor m’n moeder net even te ver lopen, maar zij vond het geen straf of rustig op de boot even een boekje te lezen op het balkon en dat ik dan ging wandelen. Zo gezegd zo gedaan, door de bossen op het grindpad op en neer door de heuvels, leuke workout. Die 40 minuten van die meneer waren al gauw een uur en dan loop ik echt niet langzaam. Vergeleken met de waterval van gisteren was dit maar een kleintje, maar de inspanning maakt dat het altijd mooier lijkt natuurlijk. 
Terugweg is de heenweg, dus een uur later zat ik weer in het bootje terug naar het schip. M’n moeder had op me gewacht met lunchen, maar goed dat je de hele dag door kunt lunchen. ‘s Middags stond er niet veel op het programma, wel een knutselactiviteit op deck 4. In het kader van alles proberen hebben we samen met zo’n 35 andere passagiers een boekenlegger gemaakt, zo eentje waar je vloeibaar plastic in een vorm giet en dan moet het uitharden. Naamstikker erop en over 1-2 dagen krijgen we die dan op onze kamer bezorgd. Ze moeten ook voor ieder wat wils aanbieden. Enige dat we niet geprobeerd hebben tot nu toe is het casino. 
Vanaf ons balkon hadden we uitstekend zicht op het binnenkomen van de laatste passagiers (als je de laatste shuttle van 5 uur mist, moet je je eigen weg naar Reykjavik vinden was het ‘dreigement’). Geweldig om die bootjes weer opgehesen te zien worden in de katrollen. Wat een werk om aan wal te komen als je niet aan de kade kunt liggen, maar wel entertaining. De laatste reddingsboot hing nog maar net in de katrollen of het schip ging al weer varen, moeten morgen om 8 uur aanleggen in Reykjavik, dus dat is even doorvaren (300 nautical miles geloof ik). 
Alweer zaterdag en tijd voor onze eerste havenstop: Akureyri. Wij hebben een voorsprong op de Amerikanen qua uitspraak, want om het op z’n IJslands uit te spreken moet je gewoon goed alle letters articuleren en de ‘r’ wat meer laten rollen. Twee dingen die de Amerikanen niet kunnen, maar gelukkig weten we waar we zijn, dus wat ze er bij het omroepen van maken, maakt niet zo veel uit. 
Akureyri ligt aan het eind (of begin) van een van de langste fjorden in het eiland, 60km naar binnen varen. Op de heenweg is het weer nog wat somber, veel wolken en het landschap lijkt heel grijs. Overal zien we op de weilanden witte bollen liggen, qua grootte lastig in te schatten wat het is, maar later zien we dat het gewoon grasbalen zijn, wat wij ook doen met het hooi.
Als bijnaam hebben die grote witte zakken de toiletrollen van de trollen. Veel boeren hier op het eiland, overal schapen, paarden en koeien. Wel leuk dat ze hier de schapen in de zomer gewoon vrij over het eiland laten lopen, als het winter wordt (eind september!) halen ze met z’n allen de schapen weer binnen. Met autorijden wel uitkijken voor schapen en toeristen was het advies. 
In Akureyri kunnen we vanaf ons balkon mooi het aanleggen bekijken, dat gaat wel heel anders dan op een zeilboot, even afstappen met een landvast is er niet bij. Er is ruimte voor twee cruiseschepen, wij zijn nummer twee. Het eerste dat we aan de wal zien is een winkel voor warme kleding. Hahaha, dat is gebruik maken van het weer. Het is maar 7C, dus lekker fris. Met wat laagjes redden we het wel, dus hoe mooi ook die gebreide truien zijn, we laten het aan ons voorbij gaan. 
We hebben pas om 2.15 onze excursie, dus dat geeft ons wat tijd om aan wal alvast het dorp te bekijken: 18 duizend inwoners en al honderden jaren bewoond. Al gaat niets op IJsland verder terug dan de 10e eeuw, rond 940 AD schijnen de eerste mensen zich hier gevestigd te hebben. Ze zeggen wel dat IJsland het laatst bewoonde deel van Europa is. De kerk is dicht en de hoofdstraat zit vol met toeristische tentjes, dus in het centrum ben ik gauw uitgekeken. De guerilla breiwerken zijn interessant, handwerken is hier erg populair. 
Na een ontspannen lunch gaan m’n moeder en ik naar de bussen die buiten staan te wachten. Heel leuk om de “hustle & bustle” van zo’n cruise eens mee te maken: al die bussen die af en aan rijden om de honderden toeristen naar de leuke plekjes te rijden. Tja, commercie hoort erbij en wij doen lekker mee. We hebben een tocht geboekt die natuur, cultuur en flora heet. En hebben de mazzel dat we vooraan stonden en dus voor in de bus konden zitten. 
Na deze voor mij belangrijkste stop gaan we nog naar een soort openluchtmuseum, vroeger bouwden ze hier veenwoningen, soort plaggenhut: stenen op de bodem, daarna plaggen veen en afgedekt met een grasdak (dat neemt het vocht op). Wel een nadeel: je moet erg uitkijken met koken en vuur, want er brandde nog wel eens iets af. Daarom verwarmden ze vaak ook de kamers door de slaapkamer bovenop de stal te bouwen, dan gebruik je de warmte van je koeien op een goede manier. Circulaire economie is toch een heel oud concept. 
Om half zeven zijn we weer terug op het schip. Tijd voor een hapje eten en we proberen een nieuw restaurant uit: Tuscan. Je raadt het al, Italiaans geïnspireerd. Na het eten haal ik een kopje koffie/thee om lekker op het balkon te genieten van het uitzicht, de zon is er inmiddels bijgekomen en het uitzicht is geweldig. We varen weer terug de Fjord uit, op weg naar onze volgende stop: Isafjordur.
Je krijgt er geen jet lag van, maar we zijn stiekem toch wel een stuk westelijker aan het varen. Al twee nachten achter elkaar dat we goed op de tijd moeten letten, want hij is al voor de tweede keer een uur terug gegaan. Eerste nacht naar UK tijd en de tweede nacht naar IJsland tijd. Op zich geen probleem, behalve dan dat je pas vanaf 6.30 ‘s ochtends lekkere koffie en thee kunt krijgen. En ja, als je al om 5 uur wakker bent, dan is dat best lang wachten… De zon gaat ook om 5 uur op, maar al twee ochtenden achter elkaar dat de bewolking een mooie zonsopgang in de weg staat. Maar gelukkig ben ik wel op tijd op dek om tussen de bewolking nog een glimp van de Faroe eilanden op te vangen. Deze vrijdagochtend al wel kunnen ervaren dat we ook naar het noorden varen: een ijskoude wind waait je overal op dek om de oren. Jassen en mutsen zijn geen overbodige luxe op deze cruise. 
IJsland komt al aardig dichtbij, morgenochtend komen we aan in Akureyri, de eerste stop in IJsland. Voor de rest van de vakantie zet ik de hele route hier alvast even in de blog, dan kunnen jullie ook zien wat er nog komen gaat. 
en dicht en slaap iets eerder en als ik dan voorzichtig aankleed om half zeven ‘s ochtends, dan kan zij gewoon nog even omdraaien. Met zonsopgang loop ik samen met een paar andere verdwaalde passagiers over het dek. Uitproberen of het wandel/renparcours inderdaad met 2 1/2 rondje 1km maakt, draait meer uit op een soort van snelheidsmeting van de boot, want mijn strava geeft na 3 rondjes niet 1 komma zoveel aan, maar maar liefst 8km. Eh… te vroeg voor de rekensom hoe snel de boot dan gaat. Voor wie het sommetje wel wil maken, laat het me maar even weten. 
Voor het ontbijt kiezen we vanochtend het gezonde café bij de fitness: avocadotoast, vers fruit en Griekse yoghurt. Iedere avond krijg je op je kamer een soort van dagkrant met daarin alle activiteiten van de dag. Ik heb een gele highlighter meegenomen, zodat we kunnen aankruisen wat we allemaal willen doen. Om half tien beginnen we eerst met een lezing over IJsland. Zo’n lezing trekt toch maar mooi zo’n 150 man, gelukkig hebben ze twee theaters, een kleine waar wij zaten en ze hebben zelfs nog een grotere, maar daar spelen de echt grote shows. De Canadese mevrouw die hem geeft, is geen begenadigd spreker, maar de beelden en de feitjes zijn leuk en dan weten we vast wat we te zien gaan krijgen over twee dagen. 
gelukkig hebben ze ook een Cobb salad. Tjonge, al de tweede maaltijd van de dag dat we gezond doen, da’s nog niet makkelijk hier kan ik je vertellen. 
wordt ook veel gebruik van gemaakt, de apparaten zijn toch allemaal wel voor 2/3 in gebruik. Bij de spinles zijn we met 11, de instructeur is een jonge vent uit Zuid-Afrika. Moet wel even wennen aan de stijl van lesgeven, want hij gebruikt het ritme van de muziek helemaal niet, varieert rustig van 40 rpm naar 100rpm op hetzelfde nummer, kijkt alleen maar naar de instelling en de rpm. Ach, een goede workout en me even lekker in het zweet kunnen werken. 
