appeltje voor de dorst

September is appel-pluk-maand, niet alleen hier, maar volgens mij ook in Nederland wel. Vorig jaar waren we naar een enorme boomgaard geweest, die zo massaal was dat ze zelfs tolpoortjes bij de uitgang hadden. Mocht van ons wel iets ‘rustieker’ dit jaar. Maar het gezelschap van vorig jaar was top, dus dat mocht in de herhaling.

pompoenseizoen begint ookMet Myralda, Lucien & kids afgesproken bij Apple Ridge Orchard in Warwick, de onofficiele appel-hoofdstad van Amerika. Met 6-8 appelboomgaarden in 1 dorp mag je daar wel van spreken. Eigenlijk waren we op zoek naar de boomgaard waar we in 2008 waren geweest met de respectievelijke pake & beppe en opa & oma, maar toen we het erf opreden wisten we al meteen dat we daar niet in geslaagd waren. Maar het zag er gezellig uit, de pompoenen lagen ons al toe te lachen, erg leuk, maar dat is meer iets voor oktober, nu eerst appels plukken.

appels plukkenWe kochten twee grote zakken, voor elk huishouden 1 en met een kaart die lastig te ontcijferen was en de instructie dat alle bomen met rijpe appels een roze lintje hadden, gingen we op zoek naar honeycrisp en McIntosh appels. Natuurlijk moet je elke nieuwe soort appel even proeven. Dan kom je erachter dat als een boom geen roze lintje heeft en de appel niet heel makkelijk los laat, dat hij dan echt nog niet rijp is, bah! de boomgaardSommige appels waren ons iets te zuur en hard, maar andere waren superlekker. Veel van plukken dus. De tas werd steeds zwaarder, gelukkig hadden we twee sterke kerels bij ons. Die verder het kletsen leuker vonden dan het plukken maar zo lang ze de zakken droegen, geen commentaar van ons. Ja, als ze te snel doorliepen als we bij een lekkere boom aan het plukken waren! De bomen lagen supermooi tussen het heuvelachtige New Yorkse landschap, het zonnetje scheen, wat wil je nog meer?

tien kilo appelsToen de zakken echt bommetje vol waren, hielden we het voor gezien, toch een uurtje aan het plukken geweest in alle hoeken van de boomgaard. Nog even in het winkeltje echte bijenhoning, appelbutter (soort appelstroop, maar dan minder ingekookt) en sier-kleine picknick na het plukkenkalebassen gekocht. Met een lekkere appel-donut nog even uitrusten op een bankje en dan de vraag: wat gaan we nu doen? De kinderen waren er nog niet aan toe om gedag te zeggen en vooral de jongens wilden heel graag computerspelletjes samen doen, in aan de grilwelk huis? Het huis dat het Fifa spel heeft natuurlijk. Met z’n allen naar Scarsdale, lekker barbecuen bij Myralda en Lucien. Traditionele verdeling: de heren achter de gril en de dames in de keuken, maar aan tafelhelemaal niet erg, want in de keuken staan de knabbels. Supermiddag gehad en met tien kilo appels weer naar huis (op de weegschaal gehad, net een appeltje meer dan 10 kilo). Nu nog wat appeltaarten, appelcakes en appelmoes maken, maar volgend jaar weer. En dan nog een keer op zoek naar de orchard van 2008!

2 thoughts on “appeltje voor de dorst

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *