Vanuit het hotel in Ramat Gan (tussen het vliegveld en Tel Aviv in) nam ik een taxi naar mijn volgende hotel aan het strand in Tel Aviv. Op aanraden van Einav heb ik deze vakantie hotels geboekt bij Dan Panorama, het goedkopere zusje van Dan. Niet alleen om het financiele aspect, maar qua locatie lag dit hotel ook om de hoek bij de vertrek plaats voor de tour naar Jeruzalem die ik voor donderdag had geboekt. Ik was natuurlijk veel te vroeg, maar dacht dat ik in ieder geval mijn koffer kon afgeven. Wat een toeval dat de man die mij te woord stond bij de receptie een Nederlander was, ok, hij was al 20+ jaar geleden uit Bloemendaal vertrokken, maar zijn Nederlands was nog perfect. En hij vond het overduidelijk leuk om een Nederlandse gast te treffen. Hoe ik weet dat hij het leuk vond? Ik kreeg een upgrade naar een kamer met zeezicht op de 15e verdieping, mocht er al voor 11 uur in en kreeg ook nog een gratis ontbijt voor vrijdag. Alsof dat nog niet genoeg was, belde hij ook nog mijn volgende Dan Panorama in Eilat waar ik vrijdag heen ga om te zorgen dat ik op de “VIP” lijst sta daar. Ik voelde me bijna royalty kan ik je zeggen. 

Ik had met mijn Lonely Planet pocket edition een route uitgestippeld voor vandaag, op de ouderwetse manier door eerst alle informatie te lezen en dan op de kaart in het boekje uit te vogelen wat de beste volgorde zou zijn qua looproute. Eniek had bij het ontbijt al tegen Eric gezegd dat daar dus veel te veel op stond en dat ze dit keer blij was dat ze niet mee hoefde. Hahaha, ons kent ons. Ik zit dit nu te typen met taks pootjes en 15km wandelen op de teller, dus ik denk dat ze gelijk heeft… 

De eerste twee stops op mijn lijstje had ik per ongeluk al gedaan voor het inchecken omdat ik mijn taxi te vroeg op de Kaufman Street had laten stoppen. Het zich op Jaffa was niet heel super, omdat stormfront Dennis mij blijkbaar naar Israel is gevolgd en het vandaag dus de hele dag bewolkt, regenachtig en winderig is geweest.  Gelukkig was ik a. zo slim geweest om een regenjas in te pakken en mee te nemen en b. had het hotel en paraplu voor me te leen. Aan het eind van de dag waren mijn schoenen doorweekt en mijn broekspijpen tot net onder de knie kletsnat, maar we zijn natuurlijk niet van suiker en zijn qua nat weer heel wat gewend. 

Vlak bij het hotel lag Carmel Market, een typische shuk zoals dat heet met veel fruit- en eettentjes alsook kleding, de Afrikaandermarkt maar dan dichter op elkaar en met veeeeel mooier fruit dan bij ons. Een lekker granaatappel smoothie gescoord, maar voor de rest niet veel gekocht of geproeft, het was pas 11 uur ‘s ochtends. Mango tree stond in het boekje als een leuk sierraden winkeltje en ze maakten inderdaad mooie kettinkjes met je naam in het Hebreeuws, alleen was de levertijd 14 dagen en dat is toch net te lang. Gezien ik mijn data niet wil gebruiken i.v.m. de exorbitante tarieven heb ik alle navigatie gedaan met alleen de ouderwetse kaart, gelukkig staat op alle straatnaambordjes ook de straat in het Engels. 

Als meest Noordelijke punt van de route eerst naar Rabin Square, het grootste plein van Tel Aviv met in het midden het Holocaust and Revival Monument. Een pyramide vormige kooi waarbij de kunstenaar als uitleg had gegeven dat het zowel de pijn en smart weergaf (de kooi) als de euforie van bevrijding (hij is open naar de hemel toe). De ecologische vijver met fontein, Koi karpers en waterlelies viel daarbij wat in het niet. 

De Rothschild Boulevard wandeling stond in mijn boekje, alleen heb ik hem in omgekeerde volgorde gelopen, van Noord naar Zuid dus. Vanuit Rabin Square eerst mijn weg gevonden naar Habima Square, met een enorm beeld met drie grote cirkels dat de economische instabiliteit van de ’70 jaren moet weergeven. Veel theaters e.d. staan ook aan dit plein alsook een tuin middenop het plein waar mooie vioolmuziek uit speakers komt, als het droog geweest was, was ik wel even gaan zitten….

Halverwege koffie gedronken, niet omdat ik perse koffie wilde, maar mijn stops zijn vandaag meer ingegeven geweest door de sanitaire kant van de stop dan de behoefte aan eten of drinken. De boulevard is niet alleen een mooie oude, brede straat met bomen, maar ook onderdeel van de indepence trail. Net als in Boston is de train uitgezet met een “gouden” metalen streep in de straat. Hij eindigt bij Independence Hall, een museum waar ook de declaration of indepence uit 1948 normaal gesproken ligt en waar ik graag heen had gewild, maar helaas wordt het gebouw helemaal gerenoveerd en is het museum dus dicht. Iemand vertelde me dat een deel van de tentoonstelling in een nabijgelegen winkelcentrum is opgehangen, dus met een kleine detour ben ik daar ook nog even gaan kijken. Niet alles was daar tentoongesteld, maar wel voldoende om een beetje van de geschiedenis te lezen. Dat de Israelische staat na de tweede wereldoorlog officieel was erkend, dat wist ik al wel, maar dat er 50 jaar eerder in Basel al een manifest was neergelegd door Binyamin Herzl, dat wist ik weer niet.

Van daaruit richting de Levinski Spice market, volgens het boekje populair bij alle chefs in Tel Aviv. Nog voor je de kraampjes ziet, ruik je alle kruiden en specerijen al, heerlijk! Jammer dat je geur niet op een plaatje kunt vastleggen. Tja en toen was het “pas” twee uur ‘s middags, hetgeen mij deed besluiten om mijn vrijdag plan maar meteen vandaag eraan vast te plakken: anderhalve km naar Jaffa lopen was het saaiste stuk van de route, maar Jaffa was het meer dan waard! Het mooiste stuk van de stad, kan ik je zeggen. Ook het oudste stuk van de stad, zo’n 4000 jaar geschiedenis. De Jaffa vlooienmarkt kwam ik als eerste tegen. De kleine straatjes vond ik leuker dan alle ‘curiosa’ die daar te koop was. Inmiddels was het ook tijd voor een sanitaire stop – eh – lunch. Een lekker bladerdeeg broodje met feta uit de oven en “natural tea” (munt, citroen en honing) en de inwendige mens kon er ook weer tegen. 

Het oude stadje is bijna een fort met alle straatjes die meer gangen lijken, trapje op, trapje af, heel veel kunstenaars hebben er hun galerie, superleuk om rond te struinen. Eerste er helemaal doorheen naar de haven aan de Middellandse zee en daarna alle trappen weer op naar het park dat in het midden ligt met de wensbrug, de oude katholieke kerk (uit 1219) en de archeologische opgravingen met Egyptische hieroglyphen uit de 13e eeuw voor Christus. Vanaf het hoogste punt heb je ook een mooi, ietwat verregend uitzicht op Tel Aviv. En na dit alles vond ik het welletjes en ben ik weer teruggelopen naar het hotel om droge kleren aan te trekken, een kopje thee te zetten en lekker met m’n benen omhoog te gaan zitten.