Ging ik in juli nog aan boord van een 37-voets jacht, nu in augustus ga ik met m’n moeder aan boord van een 370 meter cruiseschip. Met de metro en tram eerst naar Scheveningen waar m’n moeder werd opgehaald door de hof-taxichauffeur Pieter. Pieter brengt alle bewoners van de flat naar Schiphol en nu dus ook naar de cruise terminal in Amsterdam. Bij de cruiseterminal was het al een drukte van belang, want ja, er willen wel ruim 3000 mensen aan boord. Maar als je alles van tevoren goed hebt voorbereid, dan zoef je door de hele check-in: de juiste labels op je koffer, in de app je paspoort, foto en gezondheidsverklaring gezet, dan ben je binnen 10 minuten door alle stappen heen en sta je een beetje verdwaasd aan boord in de centrale hal: en nu?

Gelukkig hebben ze naast 3000 passagiers ook 1300 man personeel aan boord, dus er is altijd iemand in de buurt om je de weg te wijzen. De kamersleutels hangen aan de deur van je hut, dus je kunt gewoon doorlopen. Wij hebben een hut op de 8^e verdieping (het is meer een flatgebouw op het water dan een schip) met balkon. Mooie ruime kamer met superuitzicht. Hier gaan we het wel 12 dagen uithouden.

We verkennen het schip een beetje, vooral goed in de gaten houden of je AFT zit of FWD (achter of voor), want anders moet je een heel eind lopen naar je kamer en raak je volledig gedesoriënteerd. We lunchen wat in het buffet restaurant en zorgen dat we bovenop het dek staan als het schip om 16:36 de trossen los gooit en met luid getoeter begint te varen.

Zo hoog vanaf het water hebben we Amsterdam nog nooit bekeken. Met een rustig gangetje glijden we door het water. Al gauw maakt de stad plaats voor het havengebied, bekend gezicht, want heel anders dan de haven van Rotterdam is dit gebied niet. En als je Amsterdam dan achter je gelaten hebt, is het superleuk om ‘over’ de Coentunnel te varen en de vliegtuigen van de buitenste baan van Schiphol over je heen ziet komen.

Bij vertrek hadden ze al laten weten dat de tocht naar de zeesluis ongeveer twee uur zou duren, en de sluisgang wilden we absoluut niets van missen. Onze “dinerslot” is officieel om zes uur, dat was niet handig, dus we slaan het chique restaurant gewoon over op deze eerste avond en nemen voor de tweede keer salade, brood en wat vlees/vis van het buffet. Zodra de sluis in zicht komt, gaan we bovenop staan. Alle tijd, want het schip past qua breedte maar net in de sluis, dus hij gaat echt stapvoets erin.

Van boven lijkt het of er maar een paar meter tussen schip en de kant zit, zal best vertekenen omdat we op de 14^e verdieping staan, maar toch spectaculair om te zien. Ze trekken het schip helemaal tegen de houten walbescherming aan en dan gaan de sluisdeuren dicht. Je ziet het schip echt omhoog gaan, even opgezocht, maar we gingen wel 2 meter omhoog. Heel langzaam zien we de voorste deur dan open schuiven en varen we de sluis uit, de open zee op.

Nog 1 keer zwaaien naar de Hollandse kust en dan duiken we het ruime sop in. Ook zwaaien naar alle 3-4-5G masten, want binnen niet al te lange tijd hebben we ook al geen mobiel bereik meer en zijn we dus afhankelijk van het wifi netwerk van het schip, daarover later meer. Maar eerst krijgen we nog een mooi staaltje vaarkunst te zien van het bootje dat de pilot oppikt. Het lijkt een superklein speedbootje, wederom vertekend doordat we zo hoog staan, maar die komt heel dicht langszij. Zo dicht dat ik hem op een gegeven moment zelfs niet meer kan zien van boven, allen zijn witte schuimspoor. Ik meen zelfs dat ik een klik voel van een verbinding tussen beide schepen en even later vaart het pilot bootje weer weg. De pilot die ons veilig van Amsterdam door de sluis heeft genavigeerd gaat nu weer verder om een volgend groot schip veilig te loodsen en onze eigen kapitein neemt het weer over en stelt zich voor op de boordomroep.

Al snel zien we alleen maar water om ons heen, op onze kamer hebben we het kalmerende geluid van golfslag. Wel fijn om de horizon in beeld te hebben, want het schommelt toch aardig op zo’n schip. Kan me van de vorige cruise niet herinneren dat het zo schommelde… Gaan we vast aan wennen! De zeebenen mogen van stal komen.