Korte broekenweer

We ruilen het druilerige weer in Nederland om voor een lekker zonnetje. Prima uitgekiend zo, de voorjaarsvakantie was het blauwe lucht in Nederland, en als wij weggaan is de weersvoorspelling ultra-druilerig, dus: wegwezen! Nee, zonder gekheid, dit jaar proberen we eens uit of een toekomst als “winterbird” na pensionering bij ons zou passen. In het Nederlands is er vast ook wel een naam voor, maar een winterbird is iemand van 60+ die in de winter in Florida woont en in de zomer in een koude staat in het noorden van de VS. 

We vliegen van Rotterdam Airport, dus we dachten lekker met het OV te gaan en ons die 125 Euro parkeren te besparen. Dat is ook prima gelukt, ware het niet dat de bus vanaf Meijersplein naar het vliegveld was uitgevallen. In plaats van 40 minuten staan wachten kozen we dus voor het halve uur lopen naar het vliegveld. Lekker met onze rollende koffers over de stoep en af en toe het fietspad. Op het vliegveld horen we dat we ruim een half uur vertraging hebben, dus hadden we net zo goed kunnen wachten op de bus. Maar even rustig zitten met een kop koffie, boekje lezen, is ook geen straf. Rotterdam is altijd lekker relaxed. 

Op Tenerife is het vliegveld echt een gekkenhuis, maar gewoon rustig blijven, koffers kwamen allebei mooi van de band rollen en het ophalen van de huurauto verliep eigenlijk ook heel soepel. We zijn maar met z’n tweeën, dus voor het eerst in 20 jaar weer een echt klein autootje gehuurd: een leuke fiat 500. Eniek’s droomauto. 

De tijd is hier 1 uur eerder, dat merk je meteen met het licht. De zon gaat pas kwart over zeven ‘s avonds onder. Daarentegen komt hij ook pas om half acht op, dus de dag is niet langer, maar dat het ‘s avonds wat langer licht is, is wel prettig. Sowieso knap ik meteen op van het licht hier, New Jersey stijl blauw zullen we maar zeggen. En temperatuur: overdag 22-23 graden. We zijn hier nu 24 uur en heb m’n lange broek en jas niet meer gezien sinds we in het hotel aangekomen zijn.

We hebben een groot resort-achtig hotel, d.w.z. groot zwembad met heel veel ligbedden, klein supermarktje, bar met iedere avond tot laat live muziek, restaurants waar we je ons niet zult vinden, omdat het echt toeristenmenu is en lekker grote appartementen met balkon (en eigen ligstoelen) op het zuiden. Hier houden we het wel een week uit. 

Eerste ochtend ontbijt op het balkon om plannen te maken. Daar waar ik vroeger alles van te voren helemaal uitzocht, ga ik tegenwoordig op reis met de lonely planet op zak om in het vliegtuig pas te lezen wat er allemaal te doen is en een short-list te maken van alles wat we zouden kunnen doen. Op zondag maken we het niet gek en nemen de we de toeristische route richting Noord-West. Als je de kustlijn volgt, kom je door allerlei kleine bergdorpjes en overal kom je banenenterrassen tegen. Denk rijstvelden in Azië, maar dan gevuld met bananen. 

We rijden wat omhoog de bergen in naar de Baranca del Infierno – het ravijn van de hel. Een supermooi ravijn, waar je alleen met reservering in mag wandelen en vandaag zat het al helemaal vol. Maar even boven rondkijken en een foto maken, mocht wel. We zetten het op ons lijstje voor als we het nog een keer te voet willen doen (3h wandelen).

Met de auto rijden we door San Juan naar Los Gigantes: denk kliffen van Dover, maar dan van zwarte lavasteen ipv witte krijtsteen. Daar drinken we in het kleine haventje even wat op een terrasje om te overleggen wat we verder gaan doen die dag, het is al half 1 en om 3 uur… start Max in z’n eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen. Dus we rijden terug naar het hotel en lunchen daar bij de pool-bar. Alles moet je proberen, maar volgende keer gaan we wel ergens anders lunchen, met al die Spaanse restaurantjes in de buurt is zo’n zware clubsandwich eigenlijk zonde. Bart is op tijd voor Max en via Whatsapp kijken hij en Eniek toch nog een beetje samen naar de wedstrijd. Ik vind het prima om even een paar uur aan het zwembad te gaan liggen met een goed boek, kan ik ook nog even een half uur naar de gym (die niet eens een fiets heeft!!!). 

We maken een avondwandeling bij zonsondergang, lopen lekker langs het water. Aan deze kant geen zandstranden, maar wel kiezelstranden die eigenlijk nog interessanter zijn. Het water maakt echt muziek als de golven zich weer terugtrekken. Onderweg ook nog een dakloze kunstenaar die uit nat zand leuke sculpturen maakt. Een gesprek voeren met mijn gebrekkige Spaans en zijn afwezige Engels is niet echt mogelijk, maar hij waardeert het wel en het briefje van 5 ook. We  lekker eten in ons appartement, prima eerste dag zo! 

 

2 thoughts on “Korte broekenweer

  1. Delia Emmons

    Great travel blog, Aske & Bart. Tenerife sounds wonderful. I translated the text a few paragraphs at a time with Google translate. You would make good Snowbirds! Bob and I spend winters in Jupiter these days and we love it. Enjoy tour trip

  2. werff69 Post author

    Hi Delia, So great to hear from you! Love that you translated the blog, wonderful invention Google translate 🙂 Yes, I can fully understand Jupiter now, lol.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *